9 Dywizja Flak (niem. 9. Flak-Division) – to niemiecka dywizja artylerii przeciwlotniczej, która działała w czasie II wojny światowej.
Historia
Jednostka została powołana do życia w lipcu 1940 roku jako 9. Luftverteidigungskommando (9 Dowództwo Obrony Powietrznej) w regionie Caen oraz Amiens. W dniu 1 września 1941 roku, nazwa jednostki została zmieniona na 9. Flak-Division. Dywizja w początkowym okresie zajmowała się obroną przeciwlotniczą Belgii oraz północnej Francji. Na początku 1942 roku przeszła proces zmotoryzowania, a następnie została przydzielona do Grupy Armii Południe i wysłana na front wschodni. W listopadzie 1942 roku została otoczona w kotle stalingradzkim i w styczniu następnego roku trafiła do niewoli sowieckiej.
Dywizję odtworzono 7 lutego 1943 roku w Sewastopolu na Krymie, jednak w kwietniu i maju 1944 roku została zniszczona przez wojska radzieckie. Kolejne odtworzenie jednostki miało miejsce latem 1944 roku we Wrocławiu, a następnie przerzucono ją na front zachodni, gdzie walczyła w rejonach Saarbrücken, Neunkirchen i Kaiserslautern, wspierając 1 Armię na Linii Zygfryda. Szlak bojowy dywizji zakończył się w Bawarii, gdzie poddała się wojskom amerykańskim.
Skład bojowy dywizji
pod Stalingradem 1942/1943
- 37 pułk Flak (Flak-Regiment 37)
- 91 pułk Flak (Flak-Regiment 91)
- 104 pułk Flak (Flak-Regiment 104)
- 129 batalion łączności Flak (Luftnachrichten-Abteilung 129)
- 9 dywizyjny pułk zaopatrzeniowy Flak
na Krymie 1943/1944
- 27 pułk Flak (Flak-Regiment 27)
- 42 pułk Flak (Flak-Regiment 42)
- 77 pułk Flak (Flak-Regiment 77)
- 129 batalion łączności Flak (Luftnachrichten-Abteilung 129)
- trzy bataliony reflektorów przeciwlotniczych
1944
- 27 pułk Flak (Flak-Regiment 27)
- 42 pułk Flak (Flak-Regiment 42)
- 77 pułk Flak (Flak-Regiment 77)
- 169 batalion łączności Flak (Luftnachrichten-Abteilung 169)
- 200 pułk Flak (przeciwlotniczych karabinów maszynowych) (Flak-MG-Regiment 200)
- trzy bataliony transportowe Flak (Flak-Transport-Batterie 125/IV, 3/VI, 92/VI i 72/XI)
Dowódcy dywizji
- Generalmajor Gerhard Hoffmann od 24 czerwca 1940;
- Generalleutnant Otto-Wilhelm von Renz od 17 marca 1941;
- Generalleutnant Wolfgang Pickert od 25 czerwca 1942;
- Oberst Wilhelm Wolff od 13 stycznia 1943;
- Generalleutnant Richard Haizmann od stycznia 1943 do kapitulacji pod Stalingradem;
- Generalleutnant Wolfgang Pickert od 7 lutego 1943;
- Oberst Wilhelm van Koolwijk od 27 maja 1943;
- Generalleutnant Adolf Pirmann od 23 czerwca 1944 do końca.
Bibliografia
Samuel W. Mitcham jr.: Niemieckie siły zbrojne 1939-1945. Dywizje strzeleckie i lekkie. Ordre de Bataille. Warszawa: Belona S.A., 2010. ISBN 978-83-11-11655-9. Brak numerów stron w książce.
Leksykon Wehrmachtu