9 Batalion Spadochronowo-Desantowy

9 Batalion Spadochronowo-Desantowy (niem. Fallschirmjäger Bataillon 9., ros. 9-й Парашютно-десантный батальон) był oddziałem wojskowym lotnictwa Sił Zbrojnych Komitetu Wyzwolenia Narodów Rosji, który powstał pod koniec II wojny światowej.

Formowanie batalionu

W dniu 19 grudnia 1944 r. Niemcy wydali rozkaz dotyczący utworzenia wojsk lotniczych Sił Zbrojnych Komitetu Wyzwolenia Narodów Rosji. W skład tych sił miał wchodzić batalion spadochronowo-desantowy, który obejmował sztab z plutonem łączności, trzy kompanie spadochronowo-desantowe oraz kompanię karabinów maszynowych. Batalion miał być uzbrojony w 15 lekkich dział piechoty lub średnich moździerzy. Proces tworzenia jednostki, znanej w nomenklaturze Luftwaffe jako 9 Batalion Spadochronowo-Desantowy, rozpoczął się pod koniec grudnia 1944 r. w czeskiej miejscowości Kuttenplan. Na czele oddziału stanął ppłk Maksim D. Kocar, a funkcję szefa sztabu objął mjr Aleksiej Ł. Biezrodnyj, odpowiedzialny za formowanie i szkolenie batalionu.

Struktura i szkolenie

Dowódcą 1 kompanii został kpt. Smirnow, natomiast 2 kompanii kpt. G.N. Speranski, który przyszedł do batalionu z Rosyjskiego Korpusu Ochronnego w lutym 1945 r. W skład oddziału rekrutowano byłych jeńców wojennych z Armii Czerwonej. Istotnym problemem był niedobór kadry oficerskiej. Szkolenie żołnierzy prowadziły niemieckie oficerowie spadochroniarze. Batalion był dobrze uzbrojony w automatyczne karabiny szturmowe StG-44, jednak brakowało mu ciężkich karabinów maszynowych i moździerzy. Do zadań oddziału należało prowadzenie działań wojennych na tyłach wojsk sowieckich, po wcześniejszym zrzuceniu spadochronowym z samolotów. Operacje te miały być realizowane przez samoloty 4 Eskadry Transportowej pod dowództwem mjr. Michaiła W. Tarnowskiego.

Stan liczebny i dowodzenie

W lutym 1945 r. batalion składał się ze sztabu, pododdziału łączności oraz sześciu kompanii spadochronowo-desantowych, z których każda liczyła od 220 do 230 żołnierzy. Na początku kwietnia batalion osiągnął gotowość bojową, licząc około 1,4 tys. ludzi. Z powodu nieprawidłowości związanych z przygotowaniami do ewakuacji, ppłk M.D. Kocar został odsunięty od dowodzenia przez gen. Wiktora I. Malcewa, a obowiązki dowódcze przejął mjr A.Ł. Biezrodnyj. Zakończenie wojny uniemożliwiło jednak skierowanie batalionu do walki.