8P/Tuttle

8P/Tuttle

8P/Tuttle to kometa krótkookresowa, która należy do rodziny Jowisza i jest również klasyfikowana jako obiekt NEO.

Odkrycie i nazwa

Kometę tę odkrył francuski astronom Pierre Méchain 9 stycznia 1790 roku. Obserwowano ją także przez innych astronomów, jednak z uwagi na krótki okres jej widoczności (około 3 tygodnie) nie udało się ustalić jej periodyczności. Ponownie dostrzegł ją amerykański astronom Horace Parnell Tuttle 5 stycznia 1858 roku podczas jednego z późniejszych przelotów komety w pobliżu Słońca. Dlatego zasadniczo uznaje się, że ma ona dwóch odkrywców, lecz nazwa pochodzi od drugiego. Na podstawie trzech obserwacji komety z początku stycznia, Tuttle błędnie obliczył, że ma ona orbitę paraboliczną, jednak zauważył podobieństwo do orbity komety z 1790 roku i zasugerował, że może to być ten sam obiekt. Jako pierwszy eliptyczność orbity tej komety wykazał James Craig Watson, analizując trzy pozycje z stycznia i lutego 1858 roku.

Orbita komety

Orbita komety 8P/Tuttle ma kształt elipsy o mimośrodzie równym 0,82. Jej peryhelium znajduje się w odległości 1,03 jednostek astronomicznych (j.a.), a aphelium na poziomie 10,37 j.a. od Słońca. Czas obiegu tej komety wokół Słońca wynosi 13,61 roku, a nachylenie jej orbity do ekliptyki wynosi około 54,98˚.

Właściwości fizyczne

Jest to kometa o stosunkowo niskiej aktywności i krótkim czasie obiegu, zaliczana do rodziny Saturna. Zazwyczaj osiąga względną jasność w zakresie 7-8 magnitudo, chociaż w 1980 roku świeciła z jasnością 6,5 magnitudo. Kometa 8P/Tuttle jest źródłem roju meteorów, znanego jako Ursydy.

Pod koniec 2007 roku kometa stała się widoczna gołym okiem, osiągając jasność około 5-6 magnitudo. Na początku stycznia 2008 roku znalazła się w najbliższej odległości od Ziemi – poniżej 40 milionów kilometrów, co umożliwiło dokładniejsze badanie jej jądra. Analizy przeprowadzone przez radioteleskop Arecibo ujawniły, że jądro komety ma podwójną strukturę – składa się z dwóch stykających się płatów o średnicach 5,6 oraz 4,4 km, które rotują wokół siebie w czasie 11,4 godzin.

Zobacz też

  • lista komet okresowych

Przypisy

Bibliografia

Linki zewnętrzne