85 Warszawski Pułk Artylerii Ciężkiej im. gen. Józefa Bema (85 pac) to jednostka artylerii ciężkiej ludowego Wojska Polskiego.
Pułk został utworzony we wrześniu 1945 roku w garnizonie Bielsko, zgodnie z etatem Nr 4/8 przeznaczonym dla ciężkich pułków artylerii Rezerwy Naczelnego Dowództwa. Jednostka powstała na podstawie dowództwa oraz 1 dywizjonu rozwiązanej 1 Warszawskiej Brygady Artylerii Ciężkiej im. gen. Józefa Bema. Na czele pułku stanął oficer Armii Radzieckiej, płk P. Posławski.
Na początku 1946 roku pułk przeszedł reorganizację i został przekształcony w 28 Warszawski Dywizjon Artylerii Ciężkiej, który wiosną tego samego roku został przeniesiony do garnizonu Jelenia Góra.
Struktura organizacyjna według etatu Nr 4/8
Dowództwo pułku składało się z:
- dwa dywizjony artylerii
- trzy baterie
- dwa plutony ogniowe
- dwa działony
- baterię artyleryjskiego rozpoznania pomiarowego
- baterię sztabową oraz pluton rozpoznawczy, pluton łączności i pluton topograficzny
- szkołę pułkową
- pluton transportowy
- pluton remontowy
- warsztaty techniczne i mundurowe
- ambulatorium
Według etatu, pułk liczył 10 pracowników oraz 726 żołnierzy, w tym 111 oficerów, 205 podoficerów i 410 szeregowców. Na uzbrojeniu znajdowały się dwadzieścia cztery 152 mm armato-haubice wz. 1937 (MŁ-20).
Przypisy
Bibliografia
Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945–1960. Skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń; Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.
Pod red. Mikołaja Plikusa „Mała kronika ludowego Wojska Polskiego 1943-1973”. XXX – lecie LWP. Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej. Warszawa 1975
Paweł Piotrowski: Śląski Okręg Wojskowy: przekształcenia organizacyjne, 1945–1956. Warszawa: Wydawnictwo TRIO: Instytut Pamięci Narodowej, 2003. ISBN 83-88542-53-2. OCLC 830528040.