85 mm armata przeciwpancerna D-44
85 mm armata przeciwpancerna D-44 (ros. 85-мм дивизионная пушка Д-44) to holowana armata przeciwpancerna o konstrukcji radzieckiej, która została wprowadzona do użytku w 1944 roku.
Obecnie znajduje się w uzbrojeniu Wojska Polskiego. Jej opracowanie miało miejsce w trakcie drugiej wojny światowej, a armata ta jest półautomatyczna.
Charakterystyka
Armata D-44 ma lufę monoblokową, bruzdowaną, wyposażoną w hamulec wylotowy na końcu. Lufa jest połączona z nasadą zamkową za pomocą tulei łączącej. Posiada zamek klinowy o ruchu pionowym, który zawiera mechanizm odpalający, zabezpieczający, mechanizm powtórnego napinania iglicy, automatycznego otwierania i samoczynnego zamykania zamka oraz wyrzutnik. Dźwigniowo-naciskowy mechanizm spustowy kontroluje wystrzał. Lufa współpracuje z nasadą zamkową w zespole odrzutowym, który porusza się w cylindrycznej kołysce zamocowanej w gniazdach łożyska górnego. Łoże górne jest zamocowane obrotowo na czopie łoża dolnego.
Półosie kół jezdnych są umiejscowione w sponie czołowej i wspólnie z wałkami skrętnymi oraz mechanizmem różnicowym tworzą mechanizm resorowy armaty. Po rozwarciu ogonów mechanizm ten jest samoczynnie wyłączany.
W zespole odrzutowym zastosowano pneumatyczny odciążacz typu pchającego dla zrównoważenia. Do naprowadzania działa służy zębaty mechanizm podniesieniowy typu łukowego oraz śrubowy mechanizm kierunkowy. Hydro-pneumatyczny oporopowrotnik typu wrzecionowego łączy zespół odrzutowy z łożem.
Armata jest wyposażona w mechaniczny celownik S-71, przeznaczony do strzelania z zakrytych stanowisk, oraz celownik optyczny do strzelania na wprost.
Do wystrzału używane są naboje zespolone, w tym:
- pociski odłamkowe o masie 9,54 kg,
- przeciwpancerno-smugowe tępogłowicowe z czopem balistycznym o masie 9,2 kg,
- przeciwpancerno-smugowe ostrogłowicowe o masie 9,34 kg,
- przeciwpancerno-smugowe podkalibrowe o masie 5 kg,
- błyskowo-dymne o masie 0,1 kg.
Warianty
Po wprowadzeniu różnych ulepszeń armata D-44 doczekała się kilku wariantów:
- D-44N – z celownikiem noktowizyjnym (nocnym),
- D-44M – z instalacją oświetleniowo-sygnalizacyjną,
- D-44MN – z celownikiem noktowizyjnym,
- SD-44 – z napędem pomocniczym.
Przypisy
Bibliografia
Andrzej Ciepliński, Ryszard Woźniak: Encyklopedia współczesnej broni palnej (od połowy XIX wieku). Warszawa: Wydawnictwo „WIS”, 1994, s. 56. ISBN 83-86028-01-7.
