Armata czołgowa wz. 1944
Armata czołgowa wz. 1944 to półautomatyczne działo czołgowe o kalibrze 85 mm, które zostało zaprojektowane w Związku Radzieckim.
To uzbrojenie znalazło zastosowanie w czołgu średnim T-34-85, będącym na wyposażeniu Wojska Polskiego. Mechanizm półautomatyczny armaty działał na zasadzie odrzutu lufy. W przypadku tej armaty wykorzystywano różnorodne naboje, w tym:
- naboje scalone z pociskiem odłamkowym (waga 9,54 kg) z ładunkiem pełnym oraz zmniejszonym,
- odłamkowe z wkrętką głowicową i ładunkiem pełnym (waga 9,67 kg),
- przeciwpancerno-smugowe tępogłowicowe z czepcem balistycznym (waga 9,2 kg),
- przeciwpancerno-smugowe ostrogłowicowe (waga 9,34 kg),
- przeciwpancerno-smugowe (waga 5 kg),
- błyskowo-dymne (waga 9,1 kg),
- oraz kumulacyjne bezwirowe (waga 7,35 kg).
Armata miała lufę bruzdowaną, monoblokową, a zamek klinowy charakteryzował się pionowym ruchem i mechanizmem półsamoczynnego działania. Kołyska była cylindryczna, a mechanizm podniesieniowy miał konstrukcję łukową. Oporopowrotnik wyposażono w hydrauliczny opornik oraz pneumatyczny powrotnik. Działo dysponowało zarówno elektrycznym mechanizmem spustowym (elektrospust), jak i mechanicznym. Do celowania stosowano teleskopowy celownik przegubowy TSz-15 lub TSz-16, używany podczas strzelania na wprost.
Dane techniczne armaty
- Masa zespołu odrzutowego – 900 kg,
- Długość lufy – 4645 mm,
- Długość części bruzdowanej – 3495 mm,
- Kąt ostrzału w płaszczyźnie pionowej od -5° do +25°, w poziomej 360°,
- Prędkość początkowa pocisku:
- odłamkowego – 785 m/s,
- przeciwpancerno-smugowego – 792 m/s.
Przypisy
Bibliografia
Andrzej Ciepliński, Ryszard Woźniak: Encyklopedia współczesnej broni palnej (od połowy XIX wieku). Warszawa: Wydawnictwo „WIS”, 1994, s. 14. ISBN 83-86028-01-7.