B-10 – radzieckie działo bezodrzutowe.
Działo B-10 zostało zaprojektowane w latach 50. XX wieku jako zamiennik dla starszego modelu SPG-82. Posiadało gładkościenną lufę, która była osadzona na lekkim trójnogu. Trójnóg mógł być wyposażony w małe koła, co ułatwiało przemieszczanie działa na krótsze odległości (na dłuższe dystanse działo było przenoszone lub transportowane po rozłożeniu). Lufa zakończona była zamkiem z pojedynczą dyszą, co gwarantowało bezodrzutowość broni. Po lewej stronie lufy znajdował się celownik optyczny PBO-2, który umożliwiał strzelanie na wprost oraz ogniem pośrednim.
Z armaty B-10 można było wystrzeliwać stabilizowane brzechwowo pociski kumulacyjne oraz odłamkowe. Była ona przeznaczona do zwalczania celów opancerzonych, umocnień oraz siły żywej.
Działo B-10 było wykorzystywane przez większość armii krajów Układu Warszawskiego, w tym również przez Wojsko Polskie. Poza ZSRR produkowane było w Chińskiej Republice Ludowej jako Type 65. Od lat 60. XX wieku zaczęło być wypierane przez działo SPG-9.
Amunicja
ZSRR
BK-881 – pocisk HEAT-FS (kumulacyjny, stabilizowany brzechwowo) o wadze 3,87 kg. Głowica zawiera 0,46 kg heksogenu. Zapalnik GK-2 PIBD.
BK-881M – pocisk HEAT-FS o wadze 4,11 kg. Głowica zawiera 0,54 kg heksogenu. Zapalnik GK-2M PDIBD. Przebijalność pancerza wynosi 240 mm RHA. Prędkość początkowa to 322 m/s.
O-881A – pocisk HE (odłamkowy) o wadze 3,90 kg. Głowica zawiera 0,46 kg TNT/dinitronaftalenu. Zapalnik GK-2. Prędkość początkowa 320 m/s. Donośność ogniem pośrednim wynosi do 4500 m.
ChRL
Type 65 – pocisk HEAT-FS o wadze 3,5 kg. Przebijalność wynosi 356 mm RHA. Prędkość początkowa to 240 m/s.
Type 65 – pocisk HE-FRAG (odłamkowo-burzący) o wadze 4,6 kg. Po wybuchu tworzy około 780 odłamków – promień rażenia wynosi 20 m. Prędkość początkowa 175 m/s. Donośność 1750 m.
Bibliografia
Andrzej Ciepliński, Ryszard Woźniak: Encyklopedia współczesnej broni palnej. Warszawa: Wydawnictwo WiS, 1994. ISBN 83-86028-01-7. Brak numerów stron w książce.
Zobacz też
Hełm dźwiękochłonny HD-3