81 mm moździerz Mle 27/31 Brandt

Brandt Mle 27/31 – klasyczny francuski moździerz piechoty

Brandt Mle 27/31 to kluczowy moździerz piechoty, który był używany w okresie międzywojennym oraz podczas II wojny światowej. Jego konstrukcja stała się wzorem, który wiele państw na całym świecie postanowiło skopiować.

Początki nowoczesnych moździerzy piechoty

Pierwszym nowoczesnym moździerzem piechoty był brytyjski moździerz Stokesa, opracowany w czasach I wojny światowej. Mimo to, charakteryzował się on prostą budową, a jego główną wadą była niska donośność oraz celność wystrzeliwanych pocisków. Po zakończeniu wojny Edgar Brandt dostosował tę broń, zachowując jej podstawowy układ oraz możliwość rozłożenia na trzy elementy: lufę, płyty oporową oraz dwójnóg. Wprowadzone zmiany dotyczyły głównie dwójnogu, co umożliwiło łatwe ustawienie moździerza na różnych rodzajach terenu. W przeciwieństwie do moździerza Stokesa, który wymagał osadzenia płyty oporowej pod odpowiednim kątem, nowa konstrukcja była bardziej odporna na uszkodzenia przy nieprawidłowym rozstawieniu. Kolejną istotną innowacją było wprowadzenie aerodynamicznie dopracowanego pocisku, który znacząco zwiększył zasięg rażenia oraz ładunek wybuchowy.

Przyjęcie do służby i dalsze losy

Moździerz został wprowadzony do uzbrojenia armii francuskiej w 1927 roku (modele 1927), a po wprowadzeniu poprawek jego oznaczenie zmieniono na Modele 1927/31. Broń ta strzelała pociskami burzącymi, które miały masę 3,25 kg oraz cięższymi o wadze 6,9 kg. Po klęsce Francji w 1940 roku, zdobyte moździerze były wykorzystywane przez Niemców pod nazwą 8,1 cm GrW 278 (f) lub 278/l (f).

Wpływ na standardy wojskowe

Moździerz Brandt Mle 27/31 wyznaczył nowy standard w tej kategorii uzbrojenia. Większość czołowych armii na świecie wprowadziła do swojego wyposażenia moździerze, które bazowały na systemie „Stokesa-Brandta”, wiele z nich miało ten sam kaliber, ale także 60, 107 lub 120 mm. Tego rodzaju moździerze pozostają podstawową bronią wsparcia piechoty aż do dziś.