8 kobiet

8 kobiet (fr. 8 Femmes) to francuski film kryminalny z elementami musicalu, który powstał na podstawie sztuki Roberta Thomasa noszącej tę samą nazwę. Film zadebiutował w kinach w 2002 roku.

Fabuła

Akcja filmu rozgrywa się zimą, tuż przed Bożym Narodzeniem w latach 50. XX wieku, w dużej, wiejskiej rezydencji. Pan domu, zamożny przemysłowiec Marcel, zostaje odkryty w sypialni z sztyletem wbitym w klatkę piersiową. O podejrzenie zabójstwa obwiniane są kobiety związane z nim, które przebywają w domu: żona Gaby, siostra Pierrette, teściowa Mamy, szwagierka Augustine, córki Suzon i Catherine, a także dwie służące: Louise i Chanel. Każda z nich ma motyw do zbrodni, a jednocześnie posiada alibi. Kobiety wzajemnie się oskarżają, nie ufając sobie nawzajem. Próby odkrycia mordercy prowadzą do ujawnienia sekretów i prawdziwej natury każdej z kobiet. Odkrywa się, że Gaby nigdy nie kochała męża, Augustine miała uczucia do szwagra, Mamy odmówiła wsparcia finansowego zięciowi, Louise miała romans z panem domu, Suzon jest w ciąży, a Pierrette miała konflikt z bratem oraz potajemny romans z Chanel.

Na końcu okazuje się, że Marcel upozorował swoją śmierć, w czym pomogła mu Catherine. Poznawszy prawdziwe oblicza bliskich mu kobiet, pan domu popełnia samobójstwo.

W filmie każda z kobiet wykonuje jedną ze znanych francuskich piosenek w swojej własnej aranżacji.

Obsada

Lista aktorów została sporządzona na podstawie materiałów źródłowych.

Danielle Darrieux – Mamy, matka Gaby i Augustine oraz teściowa Marcela
Catherine Deneuve – Gaby, żona Marcela
Isabelle Huppert – Augustine, szwagierka Marcela
Fanny Ardant – Pierrette, siostra Marcela
Ludivine Sagnier – Catherine, córka Gaby i Marcela
Virginie Ledoyen – Suzon, córka Gaby i pasierbica Marcela
Emmanuelle Béart – Louise, pokojówka i kochanka pana domu
Firmine Richard – Chanel, służąca i kucharka
Dominique Lamure – Marcel

Produkcja

Film 8 kobiet został wyreżyserowany i współscenariuszowany przez François Ozon, któremu w pisaniu scenariusza pomagała Marina de Van. Główną inspiracją do powstania filmu była sztuka teatralna Roberta Thomasa z 1961 roku o tej samej nazwie. Twórcy czerpali także inspiracje z amerykańskich melodramatów oraz musicali z lat 50., a także z twórczości reżyserów takich jak Rainer Werner Fassbinder, Luis Buñuel, George Cukor i François Truffaut.

Zdjęcia do filmu rozpoczęły się w marcu 2001 roku, a ich realizacją zajmowała się Jeanne Lapoirie. Montaż wykonał Laurence Bawedin. Kierownikiem produkcji był Arnaud de Moléron, a film wyprodukowali Olivier Delbosc i Marc Missonnier. Muzykę do filmu skomponował Krishna Levy, a za scenografię odpowiadał Arnaud de Moleron, natomiast za kostiumy – Pascaline Chavanne.

Ścieżka dźwiękowa

„Papa t’es plus dans le coup” – Catherine
„Message personnel” – Augustine
„A quoi sert de vivre libre” – Pierrette
„Mon amour, mon ami” – Suzon
„Pour ne pas vivre seul” – Chanel
„Pile ou Face” – Louise
„Toi jamais” – Gaby
„Il n’y a pas d’amour heureux” – Mamy

Odbiór

Do października 2002 roku film obejrzało ponad 2 miliony widzów w Europie, Stanach Zjednoczonych oraz Kanadzie.

Nagrody

2002 – Nagroda specjalna jury na 52. MFF w Berlinie dla François Ozon
2002 – Srebrny Niedźwiedź za wybitne osiągnięcie artystyczne na MFF w Berlinie dla zespołu aktorskiego (Emmanuelle Béart, Isabelle Huppert, Virginie Ledoyen, Catherine Deneuve, Danielle Darrieux, Fanny Ardant, Ludivine Sagnier i Firmine Richard)
2002 – Srebrny Niedźwiedź na MFF w Berlinie dla najbardziej obiecującej aktorki dla Ludivine Sagnier
2002 – Europejska Nagroda Filmowa dla najlepszej aktorki – zbiorowo dla: Emmanuelle Béart, Isabelle Huppert, Virginie Ledoyen, Catherine Deneuve, Danielle Darrieux, Fanny Ardant, Ludivine Sagnier i Firmine Richard

W 2002 roku film został wybrany jako francuski kandydat do Oscara w kategorii najlepszego filmu nieanglojęzycznego, jednak nie otrzymał nominacji.