8 Dywizja Piechoty Zmotoryzowanej (8 DPZ) była formacją taktyczną ludowego Wojska Polskiego.
Dywizja została powołana do życia w marcu 1949 roku na bazie: 8 Dywizji Piechoty, 9 pułku czołgów średnich oraz 28 pułku artylerii pancernej. Wraz z 16 Dywizją Pancerną weszła w skład 1 Korpusu Pancernego, który był podporządkowany dowódcy Pomorskiego Okręgu Wojskowego. Jej jednostki stacjonowały w rejonach: Koszalin, Kołobrzeg, Słupsk, Rogowo oraz Unieście.
W skład dywizji wchodziły: trzy zmotoryzowane pułki piechoty, pułk czołgów średnich oraz batalion rozpoznawczy. Zmotoryzowany pułk piechoty był w zasadzie „klasycznym” pułkiem piechoty wzbogaconym o samochody ciężarowe. Pułk ten obejmował trzy bataliony piechoty, dywizjon artylerii, batalion szkolny oraz pododdziały wsparcia. Pułk czołgów średnich miał batalion artylerii pancernej wyposażony w działa pancerne SU-85.
Na mocy rozkazu ministra Obrony Narodowej Nr 0054/Org. z dnia 12 czerwca 1950 roku, 8 Dywizja Piechoty Zmotoryzowanej została przekształcona w 8 Dywizję Zmechanizowaną.
Struktura organizacyjna
Dowództwo i sztab – Koszalin
32 zmotoryzowany pułk piechoty – Rogowo
34 zmotoryzowany pułk piechoty – Słupsk
39 zmotoryzowany pułk piechoty – Trzebiatów
9 Łużycki pułk czołgów średnich – Słupsk
34 pułk artylerii lekkiej – Kołobrzeg
91 Wejherowski pułk artylerii przeciwpancernej – Kołobrzeg
15 pułk moździerzy – Kołobrzeg
12 dywizjon artylerii przeciwlotniczej – Koszalin
5 batalion rozpoznawczy – Koszalin
19 batalion saperów – Unieście
28 batalion łączności – Koszalin
41 kompania samochodowa – Koszalin
Ruchomy Warsztat Naprawy Czołgów nr 1 – Słupsk
Ruchomy Warsztat Naprawy Sprzętu Artyleryjskiego nr 2 – Kołobrzeg
Ruchomy Warsztat Naprawy Samochodów nr 3 – Koszalin
Dywizja liczyła etatowo 10.028 żołnierzy oraz 175 pracowników cywilnych. Jej główne uzbrojenie obejmowało: 76 czołgów średnich, 21 dział pancernych, 5 samochodów pancernych, 73 armaty 76 mm, 26 haubic 122 mm, 90 moździerzy 82 mm oraz 60 moździerzy 120 mm.
Przypisy
Bibliografia
Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945-1960: skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń; Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.
Jerzy Kajetanowicz. Związki taktyczne i oddziały polskich wojsk pancernych i zmechanizowanych w latach 1945–1970. Zmiany organizacyjne. „Zeszyty Naukowe WSOWL”. 2 (144), 2007. Wrocław: Wyższa Szkoła Oficerska Wojsk Lądowych. ISSN 1731-8157.