8 (Górnośląska) Dywizja Piechoty (niem. 8. Infanterie-Division) to niemiecka dywizja, która działała w czasie II wojny światowej. Brała udział w inwazji na Polskę i Francję oraz w ataku na Związek Radziecki.
Dywizja została utworzona w grudniu 1934 roku jako III Dowództwo Artylerii, a jej sztab znajdował się w Opolu. Na podstawie rozkazu z dnia 15 października 1935 roku przyjęła oficjalną nazwę 8 Dywizja Piechoty.
Była stacjonowana w VIII Okręgu Wojskowym, a po przyłączeniu Sudetenlandu w 1938 roku, sztab oraz część oddziałów przeniesiono do rejonu Jesenik – Opava. W grudniu 1941 roku dywizja została odświeżona i przekształcona w 8 Dywizję Lekką (8. leichte Division). 30 czerwca 1942 roku przemianowano ją na 8 Dywizję Strzelców (8. Jäger-Division).
Szlak bojowy
Dywizja rozpoczęła wojnę w ramach VIII Korpusu Armijnego 14 Armii Grupy Armii „Południe”. O świcie 1 września 1939 roku przekroczyła granicę w rejonie Gliwic, rozpoczynając intensywne walki o przełamanie polskich fortyfikacji granicznych w okolicy Mikołowa. Następnie kontynuowała natarcie w kierunku Dunajca i Sanu. Po zajęciu Katowic, żołnierze dywizji dokonali egzekucji 80 osób w parku Kościuszki.
W dniach od 14 do 17 września dywizja brała udział w bitwie o Biłgoraj. Ostatnie walki w kampanii polskiej miały miejsce podczas bitwy w rejonie Tomaszowa Lubelskiego. 23 września, po bitwie pod Krasnobrodem, sztab dywizji został wzięty do niewoli przez 25 Pułk Ułanów Wielkopolskich z Nowogródzkiej Brygady Kawalerii. Po zakończeniu działań, w pierwszej połowie października, jednostka została przetransportowana koleją w rejon granicy francuskiej, do Eifel.
W ramach kampanii francuskiej, w jej początkowym etapie, przełamała belgijskie umocnienia w Ardenach i maszerowała w stronę Mozy, którą przekroczyła w pobliżu Yvoir. Następnie uczestniczyła w walkach o Twierdzę Mauberg oraz w Lesie Mormal, a także walczyła o przeprawę przez Skaldę. W drugiej fazie kampanii francuskiej, jednostka przeszła przez Sommę w rejonie Amiens i prowadziła walki pościgowe w kierunku Loary. Po zawieszeniu broni, osłaniała wybrzeże atlantyckie po obu stronach ujścia Żyrondy. Od końca lipca 1940 roku do marca 1941 roku dywizja okupowała i chroniła wybrzeże w Normandii. W kwietniu 1941 roku została przetransportowana z rejonu Rouen do Prus Wschodnich.
Kampanię rosyjską rozpoczęła w ramach VIII Korpusu Armijnego 9 Armii Grupy Armii Środek. W pierwszych dniach walk przełamała radzieckie fortyfikacje w rejonie Suwałk, uczestniczyła w bitwie o Grodno oraz kontynuowała natarcie w kierunku Berezyny. W czasie bitwy smoleńskiej prowadziła zacięte walki na północ i wschód od Smoleńska. W październiku brała udział w podwójnej bitwie okrążającej pod Wiaźmą i Briańskiem, przełamując sowieckie pozycje nad Wopem i kontynuując natarcie w stronę Dniepru. Poniosła znaczne straty w walkach zamykających kocioł pod Wiaźmą, co skutkowało jej wycofaniem na tyły, a na początku listopada została przetransportowana do Francji.
W grudniu 1941 roku dywizja została odświeżona i przekształcona w 8. lekką Dywizję Piechoty (8. leichte Division).
Na początku 1942 roku dywizja powróciła na front wschodni, walcząc pod Demiańskiem i nad jeziorem Ilmen. W marcu 1944 roku została przerzucona na front południowy, gdzie brała udział w odwrocie na Ukrainę, w Karpatach i na Słowacji. Resztki jednostki poddały się Armii Czerwonej w maju 1945 roku.
Dowódcy dywizji
gen. mjr Heinrich Höring 1 X 1934 – 1 V 1935;
gen. por. Rudolf Koch – Erpach 1 V 1935 – 25 X 1940;
gen. por. Gustav Höhne 25 X 1940 – XII 1941;
Struktura organizacyjna
Stan na sierpień 1939 roku:
- 28 pułk piechoty: sztab, I batalion, 13 kompanii moździerzy i 14 kompanii przeciwpancernej – Troppau, II batalion – Šternberk, III batalion – Nový Jičín;
- 38 pułk piechoty: sztab, II i III batalion – Kłodzko, I batalion – Nysa, batalion rezerwowy – Jesenik;
- 84 pułk piechoty: sztab, I i III batalion – Gliwice, II i batalion rezerwowy – Kędzierzyn;
- 8 pułk artylerii: sztab i III dywizjon – Troppau, I i II dywizjon – Gliwice;
- I dywizjon 44 pułku artylerii ciężkiej: sztab – Nysa;
- 8 batalion pionierów: sztab – Nysa;
- 8 oddział rozpoznawczy: sztab – Bruntál;
- 8 oddział łączności: sztab – Prudnik;
Stan na czerwiec 1941 roku:
- 28, 38 i 84 pułk piechoty, 8 pułk artylerii, I dywizjon 44 pułku artylerii ciężkiej, 8 batalion pionierów, 8 oddział przeciwpancerny, 8 oddział rozpoznawczy, 8 oddział łączności, 8 polowy batalion zapasowy;
Przypisy
Bibliografia
- Benedikt Erenz, Karl-Heinz Janssen: Niemcy o zbrodniach Wehrmachtu. Warszawa: 1997. ISBN 83-11-08722-9.
- Michał Fiszer, Jerzy Gruszczyński: Operacja Barbarossa 1941. Hitler uderza na ZSRR. Poznań: 2009. ISBN 978-83-261-0286-8.
- Władysław Steblik: Armia Kraków 1939. Warszawa: 1989. ISBN 83-11-07434-8.
- Mueller – Hillebrandt D., Das Heer 1933 – 1945, Frankfurt nad Menem 1954 – 1969;
- Haupt Werner Die deutschen Infanterie-Division, b.m.w 1991;
- Haupt Werner Sturm auf Moskau 1941. Der Angriff. Die Schlacht. Der Rückschlag b.m.w i b.d.w;
- Haupt Werner Army Group Center. The Wehrmacht in Russia 1941 – 1945 b.m.w i b.d.w;
Linki zewnętrzne