8 Dywizja Kawalerii Czerwonych Kozaków
8 Dywizja Kawalerii Czerwonych Kozaków (ros. 8-я кавалерийская дивизия Червонного казачества) była jednostką kawalerii Armii Czerwonej w czasie wojny domowej w Rosji oraz wojny polsko-bolszewickiej.
W dniu 16 września 1920 żołnierze jednej z brygad tej dywizji uczestniczyli w zwycięskiej bitwie pod Dytiatynem, która stała się jednym z czterech starć uznawanych za „polskie Termopile”.
26 października 1920 roku, 8 DK została włączona, wraz z 17 Dywizją Kawalerii, do nowo utworzonego 1 Korpusu Czerwonych Kozaków w ramach Frontu Południowo-Zachodniego. Dowódca dywizji, Witalij Primakow, objął również dowództwo nad tym korpusem.
Struktura organizacyjna
Przed bitwą pod Wołoczyskami dywizja składała się z:
- 22 Brygada Kawalerii
- 23 Brygada Kawalerii
- 24 Brygada Kawalerii
- dywizjon rozpoznawczy
- dywizjon artylerii konnej
Żołnierze dywizji
Dowódcy dywizji
- Nikołaj Szczołokow (p.o. 17 września – 1 listopada 1919)
- Witalij Primakow (1 listopada 1919 – 14 marca 1920)
- Siemion Turowski (p.o. 14 marca 1920 – 14 maja 1920)
- Witalij Primakow (14 maja 1920 – 6 grudnia 1920)
- Piotr Grigorjew (6–26 grudnia 1920)
- Michaił Demiczew (26 grudnia 1920 – 25 sierpnia 1921)
Komisarze
- Michaił Mołczanow (17 września 1919 –?)
- Michaił Biełousow (na początku grudnia 1919)
- Pietrowski (3 grudnia 1919 – 9 czerwca 1920)
- Witalij Primakow (9 czerwca – 6 grudnia 1920)
- Gende (6 – 24 grudnia 1920)
Przypisy
Bibliografia
Marian Kukiel: Bitwa pod Wołoczyskami: (11-24 lipca 1920). Warszawa: Wojskowy Instytut Naukowo – Wydawniczy, 1923, seria: Studja Operacyjne z Historji Wojen Polskich 1918 – 21, Tom I.
Grzegorz Łukomski, Bogusław Polak, Mieczysław Wrzosek, Wojna polsko-bolszewicka 1919-1920, Koszalin 1990.
Кавалерия гражданской войны
Janusz Odziemkowski: Leksykon wojny polsko – rosyjskiej 1919 – 1920. Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Rytm”, 2004. ISBN 83-7399-096-8.
Lech Wyszczelski: Kampania ukraińska 1920 roku. Warszawa: Wydawnictwo Neriton, 2009. ISBN 978-83-7543-066-0.