8 Dywizja Górska
8 Dywizja Górska (niem. 8. Gebirgs-Division) – jednostka górska Wehrmachtu.
Historia i szlak bojowy
Historia dywizji zaczyna się 26 sierpnia 1939 roku, kiedy to w ramach mobilizacji utworzono VII Komendanturę Oddziałów Zapasowych (Kommandeur der Ersatztruppen VII) w Monachium. 9 listopada przekształcono ją w 157 Dywizję (157. Division), a 12 grudnia zmieniono na 157 Dywizję Zapasową (Division Nr. 157).
1 października 1942 roku dywizję zreorganizowano w Mittenwald, nadając jej nazwę 157 Dywizja Rezerwowa (157. Reserve-Division). Jednostka została najpierw przeniesiona do Westfalii, a następnie do Besançon i Grenoble, aby włączyć ją do Odcinka Armijnego von Zangen (później Armia Liguria) i skierować do walki z partyzantką w północnych Włoszech.
1 września dywizja zmieniła nazwę na 157 Rezerwową Dywizję Górską (157. Gebirgs-Division). W lutym 1945 roku po raz kolejny przemianowano ją na 8 Dywizję Górską i natychmiast wysłano na front. Dywizja walczyła w rejonie między Rovereto a Trydentem oraz w dolinie Padu. Mimo że była to słaba jednostka, licząca około 3 tysięcy żołnierzy, w tym obszarze stanowiła istotną siłę wśród zdziesiątkowanych oddziałów niemieckich. Ostatecznie poddała się Amerykanom w ostatnich dniach kwietnia 1945 roku.
Dowódcy dywizji
- Generalleutnant Karl Graf, od 26 sierpnia 1939
- Generalleutnant Hans Schönhärl, od 17 grudnia 1941
- ponownie Karl Graf, od 20 stycznia 1942
- Generalleutnant Karl Pflaum, od 20 września 1942
- Generalleutnant Paul Schricker, od 1 września 1944
Skład (1945)
- 296. pułk strzelców górskich
- 297. pułk strzelców górskich
- 1057. batalion przeciwpancerny
- 1057. pułk artylerii górskiej
- 1057. batalion łączności
- 1057. batalion cyklistów
- 1057. górski batalion inżynieryjny
- 1057. batalion zapasowy
- 1057. dywizyjne oddziały zaopatrzeniowe
Przypisy
Bibliografia
Samuel W. Mitcham jr.: Niemieckie siły zbrojne 1939-1945. Dywizje strzeleckie i lekkie. Ordre de Bataille. Warszawa: Belona S.A., 2010. ISBN 978-83-11-11655-9.