7Q8

7Q8 – Rękopis z Kumran

7Q8 to rękopis, który został spisany na pergaminie w języku greckim i odkryty w grocie 7 w Kumran. Należy on do zwojów znad Morza Martwego i jest datowany na około 100 rok p.n.e.

W 1972 roku José O’Callaghan zidentyfikował ten fragment jako pochodzący z około 50 roku n.e., zawierający fragment Listu Jakuba 1:23, 24. Informacja o tym, że wśród rękopisów znad Morza Martwego odkryto fragmenty Nowego Testamentu, została ogłoszona publicznie. Jednakże ta opinia została odrzucona przez społeczność uczonych, a identyfikacja O’Callaghana uznana za błędną. W rezultacie pojawiła się seria krytycznych artykułów w czasopismach. Identyfikację O’Callaghana zakwestionowali m.in.: Maurice Baillet, P. Benoit, Colin Hemer, Colin Roberts oraz Kurt Aland.

W 1988 roku G. Wilhelm Nebe zasugerował, że fragment 7Q8 może być częścią Księgi Henocha 103:7-8, z zastrzeżeniem, że może również odpowiadać jednemu z miejsc w Starym Testamencie w wersji Septuaginty. Wskazał na możliwe lokalizacje w Zachariasza 8:8, Izajasza 1:29-30, Psalmie 18:14-15, Danielu 2:43, Kohelet 6:3 lub Liczbach 22:38. Identyfikacja Nebe została jednak poddana wątpliwości przez Carstena Thiede, który popierał wcześniejszą identyfikację O’Callaghana. Niemniej jednak badania nad rekonstrukcją tekstu przeprowadzone przez Ernesta Muro oraz Émile Puecha wykazały w sposób przekonujący, że fragment 7Q8 (Henoch 103:7-8) wraz z 7Q4,1 (Henoch 103:3-4) oraz 7Q12 (Henoch 103:4) stanowią część tego samego dokumentu. To badanie zdecydowanie wyklucza identyfikację fragmentu 7Q8 jako fragmentu ksiąg Nowego Testamentu.