7Q4

7Q4 – Rękopis z Kumran

7Q4 to rękopis sporządzony na pergaminie w języku greckim, który został odkryty w grocie 7 w Kumran. Należy on do zwojów znad Morza Martwego i datowany jest na około 100 rok p.n.e.. Zachowały się dwa fragmenty tego rękopisu, oznaczone cyframi 1 i 2.

W 1972 roku José O’Callaghan zidentyfikował pierwszy fragment jako pochodzący z około 100 roku n.e., zawierający fragment 1. Listu do Tymoteusza 3:16 oraz 4:1-3. Informacja o tym, że wśród rękopisów znad Morza Martwego odnaleziono fragmenty Nowego Testamentu, została ogłoszona publicznie. Jednakże ta teza została odrzucona przez środowisko naukowe, a identyfikacja O’Callaghana została uznana za błędną. W prasie pojawiła się seria krytycznych artykułów. Identyfikację José O’Callaghana kwestionowali tacy uczeni jak: Maurice Baillet, P. Benoit, Colin Hemer, Colin Roberts oraz Kurt Aland.

W 1988 roku G. Wilhelm Nebe zaproponował, że fragment 7Q4,1 może być częścią Księgi Henocha 103:3-4, natomiast fragment 7Q4,2 jako część Henocha 98:11. Identyfikacja Wilhelma Nebe dotycząca 7Q4,1-2 została jednak podważona przez Carstena Thiede, który popierał wcześniejszą identyfikację O’Callaghana. W 1996 roku Émile Puech stanął w obronie identyfikacji Nebe, sugerując, że 7Q4,1 rzeczywiście pochodzi z Henocha 103:3-4, a 7Q4,2 jest częścią Henocha 105:1. Badania nad rekonstrukcją tekstu przeprowadzone przez Ernesta Muro oraz Puecha wykazały, że fragment 7Q4,1 (Henoch 103:3-4) w połączeniu z 7Q8 (Henoch 103:7-8) oraz 7Q12 (Henoch 103:4) stanowią fragment tego samego dokumentu. To badanie zdecydowanie wyklucza możliwość identyfikacji fragmentu 7Q4 jako fragmentów listów Nowego Testamentu.