7Q12

Fragment 7Q12 z Qumran

7Q12 to mały fragment, który został zapisany na pergaminie w języku greckim i odnaleziony w grocie 7 w Kumran. Datowany jest na około 100 rok p.n.e.. Mimo że zachowały się jedynie dwie litery w całości, fragment ten odegrał istotną rolę w identyfikacji tekstów odkrytych w tej grocie.

W 1972 roku José O’Callaghan zidentyfikował fragment oznaczony 7Q4, datowany na około 100 rok n.e., jako zawierający urywki z 1. Listu do Tymoteusza (3:16, 4:1-3) oraz fragment 7Q8, który miał być urywkiem Listu Jakuba (1:23, 24). Informacja o tym, że wśród rękopisów znad Morza Martwego znalazły się fragmenty Nowego Testamentu, została przekazana publicznie. Niemniej jednak, opinia ta spotkała się z odrzuceniem ze strony społeczności naukowej, a identyfikacja O’Callaghana została uznana za błędną. W czasopismach pojawiła się fala krytyki, a jego identyfikację zakwestionowali tacy uczeni jak: Maurice Baillet, P. Benoit, Colin Hemer, Colin Roberts i Kurt Aland.

W 1988 roku G. Wilhelm Nebe zaproponował, aby fragment 7Q4,1 uznać za część Księgi Henocha (103:3-4), a 7Q4,2 jako fragment Henocha (98:11). Identyfikacja Wilhelma Nebe dla fragmentów 7Q4,1-2 została jednak zakwestionowana przez Carstena Thiede, który wspierał wcześniejszą identyfikację O’Callaghana.

W 1996 roku Émile Puech bronił identyfikacji fragmentu 7Q4,1 przez Nebe jako części Henocha (103:3-4), jednocześnie sugerując, że 7Q4,2 to fragment Henocha (105:1). Badania nad rekonstrukcją tekstu, przeprowadzone przez Ernesta Muro oraz Puecha, wykazały przekonująco, że fragment 7Q4,1 (Henoch 103:3-4) wraz z 7Q8 (Henoch 103:7-8) oraz 7Q12 (Henoch 103:4) stanowią część tego samego dokumentu. Wszystkie trzy fragmenty są ze sobą połączone brzegami i zawierają jeden tekst pochodzący z Księgi Henocha. To badanie zdecydowanie wyklucza identyfikację fragmentów 7Q4 i 7Q8 jako urywków listów Nowego Testamentu. Te trzy połączone fragmenty tekstu otrzymały wspólne oznaczenie 7Q En gr.