79 Dywizja Piechoty
79 Dywizja Piechoty (niem. 79. Infanterie-Division) była niemiecką dywizją, która brała udział w agresji na Francję w 1940 roku oraz w ataku na Związek Radziecki w 1941 roku. Została zniszczona podczas bitwy pod Stalingradem.
Historia
79 Dywizja Piechoty została sformowana na mocy rozkazu z 26 sierpnia 1939 roku, w ramach drugiej fali mobilizacyjnej, przez Infanterie – Kommandeur 34 w Idar – Oberstein, w XII Okręgu Wojskowym.
Jednostka miała ograniczony udział w agresji na Francję w 1940 roku, uczestnicząc w walkach nad Mozą oraz w Wogezach. Następnie pełniła obowiązki okupacyjne na terenie Francji. Od lipca 1941 roku wzięła udział w ataku na Związek Radziecki, rozpoczynając swoją kampanię z rejonu Zamościa. W 1942 roku brała udział w walkach o Charków, Izjum i Woroneż. Ostatecznie dywizja została zamknięta w kotle stalingradzkim i zniszczona w styczniu 1943 roku, zdołano ewakuować jedynie część dowództwa oraz 179. pułku piechoty.
W marcu 1943 roku 79 Dywizję Piechoty odtworzono pod tą samą nazwą w rejonie Stalino. Walczyła na przyczółku kubańskim, w Krymie oraz w dolnym Dnieprze. Jesienią 1944 roku została całkowicie rozbita w Rumunii nad rzeką Berlad.
79 Dywizja Grenadierów Ludowych
Po raz kolejny 79 Dywizja została odtworzona 27 października 1944 roku jako 79 Dywizja Grenadierów Ludowych (79. Volks-Grenadier-Division) w okolicach Torunia, bazując częściowo na zorganizowanej 586 Dywizji Grenadierów Ludowych. Jednostka uczestniczyła w walkach na froncie zachodnim od grudnia 1944 roku, między innymi pod Vianden i Bitburgiem. W trakcie odwrotu przez Mozelę i Ren, została wzmocniona niedobitkami 276 Dywizji Grenadierów Ludowych. Szlak bojowy zakończyła w rejonie Heidelbergu i Darmstadt, gdzie poddała się wojskom amerykańskim.
Dowódcy dywizji
- gen. por. Karl Strecker 26 VIII 1939 – 12 I 1942;
- gen. por. Richard von Schwerin 12 I 1942 – 31 I 1943;
- gen. mjr Heinrich Kreipe 5 VI 1943 – 25 X 1943;
- gen. por. Friedrich – August Weinknecht 25 X 1943 – 29 VIII 1944;
- płk/gen. mjr Alois Weber 1 XI 1944 – 25 II 1945;
- płk Reinherr II 1945 – III 1945;
- płk Kurt Hummel III 1945 – III 1945;
- ppłk von Hobe III 1945 – III 1945.
Struktura organizacyjna
Stan w sierpniu 1939:
- 208 pułk piechoty
- 212 pułk piechoty
- 226 pułk piechoty
- 179 pułk artylerii
- 179 batalion pionierów
- 179 oddział rozpoznawczy
- 179 oddział przeciwpancerny
- 179 oddział łączności
- 179 polowy batalion zapasowy
Stan w maju 1944:
- 208 pułk grenadierów
- 212 pułk grenadierów
- 226 pułk grenadierów
- 179 pułk artylerii
- 179 batalion pionierów
- 79 dywizyjny batalion fizylierów
- 179 oddział przeciwpancerny
- 179 oddział łączności
- 179 polowy batalion zapasowy
Stan w grudniu 1944:
- 208 pułk grenadierów
- 212 pułk grenadierów
- 226 pułk grenadierów
- 179 pułk artylerii
- 179 batalion przeciwpancerny
- 179 batalion pionierów
- 179 dywizyjne oddziały zaopatrzeniowe
Przypisy
Bibliografia
- Samuel W. Mitcham jr.: Niemieckie siły zbrojne 1939-1945. Wojska lądowe. Ordre de Bataille. Warszawa: Belona S.A., 2009. ISBN 978-83-11-11596-5.
- Antony A. Beevor, Stalingrad, Stanisław S. Głąbiński (tłum.), Warszawa: Książka i Wiedza, 2000, ISBN 83-05-13135-1, OCLC 749860628.
- Janusz Piekałkiewicz: Stalingrad. Anatomia bitwy. Warszawa: 1995. ISBN 83-86510-42-0.
- Carell Paul, Operacja „Barbarossa”; Warszawa 2000, ISBN 83-11-09199-4.
- Paul P. Carell, Spalona ziemia. Odwrót Wehrmachtu na Wschodzie, Kazimierz K. Szarski (tłum.), Warszawa: Bellona, 2003, ISBN 83-11-09475-6, OCLC 749204110.
- Haupt Werner, Die deutchen Infanterie Division b.m.w i b.d.w, ISBN 3-89555-274-7.
- Haupt Werner, Die schlachten der Heeresgruppe Süd. Aus der Sicht der Divisionen; b.m.w 2005, ISBN 3-7909-0248-9.
- Kaczmarek Kazimierz, Stalingrad 1942-1943; Warszawa 1985.
- Tadeusz T. Konecki, Stalingrad, Warszawa: Bellona, 2003, ISBN 83-11-09452-7, OCLC 830498441.
- Schramm Percy Ernst, Kriegstagebuch des Oberkommandos der Wehrmacht 8 vol.; Bonn 2003, ISBN 3-8289-0525-0.
- Solarz Jacek, Stalingrad 1942-1943 Warszawa-Kraków 1996, ISBN 83-86209-81-X.