7,7 cm FK 16

7,7 cm FK 16 to niemiecka armata polowa, która była wykorzystywana w obu wojnach światowych. Została stworzona jako ulepszona wersja wcześniejszej armaty 7,7 cm FK 96 n.A.

Opis

Armatę 7,7 cm FK 96 n.A. zaprojektowano w zakładach Kruppa. Choć była to doskonała i niezawodna broń, podczas I wojny światowej okazało się, że jej zasięg nie jest wystarczający. W odpowiedzi na to potrzeby, stworzono armatę 7,7 cm FK 16, która różniła się od swojego poprzednika jedynie nieco dłuższą lufą oraz drobnymi modyfikacjami w konstrukcji oporopowrotnika, łoża i podwozia. Zachowano przy tym nietypowy kaliber 77 milimetrów, który wybrano z praktycznych względów – zdobyczne armaty rosyjskie i francuskie o mniejszym kalibrze mogły być łatwo przystosowane do większego kalibru 77 mm, a z kolei niemieckie armaty 77 mm były praktycznie bezużyteczne dla wroga.

W porównaniu do swojego poprzednika, zasięg FK 16 wzrósł o ponad 3000 metrów, osiągając 10,3 kilometra. Główną wadą nowego działa był jego większy ciężar, co jednak nie stanowiło istotnego problemu w czasie wojny pozycyjnej, gdy linie frontu były stabilne. Nowa armata charakteryzowała się również mniejszą szybkostrzelnością, ponieważ używała amunicji rozdzielnego ładowania ze zmiennym ładunkiem. Ta konstrukcja miała jednak swoje zalety, takie jak mniejsze zużycie lufy podczas strzelania na krótkich dystansach dzięki zastosowaniu mniejszych ładunków. Pierwsze egzemplarze dotarły na front w 1916 roku. Pod koniec wojny, Armia Cesarstwa Niemieckiego dysponowała 3020 armatami FK 16 oraz 3744 armatami FK 96 n.A.

Po zakończeniu I wojny światowej, część armat typu FK 16 została na mocy traktatu wersalskiego przekazana do Belgii i Holandii. Reichswehra zachowała niektóre z nich, które po wymianie lufy na kaliber 75 milimetrów, przekształcono w działa oznaczone jako 7,5 cm FK 16 n.A. i służyły do końca II wojny światowej.