76,5 mm armata vz. 30 Škoda

Skoda 76.5 mm kanon vz 30

Skoda 76.5 mm kanon vz 30 to czechosłowacka armata polowa, która została zaprojektowana w zakładach Škody. W czasie II wojny światowej była wykorzystywana przez niemiecką armię, a w wersji eksportowej także przez siły zbrojne Jugosławii i Rumunii.

Historia i rozwój

Po zakończeniu I wojny światowej na terytorium nowo utworzonej Czechosłowacji powstał znaczny kompleks zbrojeniowy Škodovy závody w Pilźnie, który przed II wojną światową stał się jednym z kluczowych producentów broni w Europie. Na początku największym wyzwaniem było znalezienie rynku zbytu, ponieważ po wojnie rynek był mocno nasycony bronią. Jedynym sposobem na wejście na ten rynek było zaproponowanie czegoś nowego i oryginalnego. W 1928 roku projektanci Škody stworzyli armatę polową 75 mm kanon vz 28, która charakteryzowała się bardzo dużym kątem podniesienia lufy, co umożliwiało jej wykorzystanie jako armaty przeciwlotniczej. Równocześnie powstała haubica 100 mm houfnice vz 28, która mogła być używana w roli haubicy górskiej. Oba te działa zostały zakupione przez Jugosławię i Rumunię.

Mimo że haubica szybko okazała się udanym projektem, armata polowa miała ograniczenia, które uniemożliwiały jej skuteczne wykorzystanie jako artylerii przeciwlotniczej.

Zakup przez Wojsko Czechosłowackie

W 1930 roku armia czechosłowacka postanowiła zakupić obie konstrukcje, wprowadzając jedynie niewielkie modyfikacje. Zarówno armata, jak i haubica otrzymały nowe koła pneumatyczne. Armata została przestrojona na standardowy kaliber 76,5 mm, który był używany w czechosłowackiej armii, a możliwość prowadzenia ognia przeciwlotniczego została wyeliminowana. W służbie czechosłowackiej armata była znana jako 76,5 mm kanon vz 30, natomiast haubica jako 100 mm houfnice vz 30.

Wykorzystanie przez Niemców

Po zajęciu Czechosłowacji przez nazistowskie Niemcy, oba działa były wykorzystywane przez wojska niemieckie. Na początku II wojny światowej były stosowane na froncie, ale w późniejszym okresie większość z nich trafiła na uzbrojenie Wału Atlantyckiego. W służbie niemieckiej armata była znana jako 7.65 cm FK (feldkanone – armata polowa), a haubica jako 10 cm leFH (leichteFeldHaubitze – lekka haubica polowa).