76 mm krótka armata wz. 1913
76 mm krótka armata wz. 1913 (ros. 76-мм короткая пушка об. 1913) to rosyjskie działo piechoty.
Produkcję armat wz. 1913 rozpoczęto w zakładach Putiłowskich w 1914 roku. Podczas I wojny światowej działa te były wykorzystywane jako artyleria okopowa. Produkcję tych armat zakończono w 1927 roku, kiedy to do uzbrojenia wprowadzono armaty pułkowe wz. 1927. Mimo to, 1 listopada 1938 roku w składzie Armii Czerwonej znajdowało się jeszcze 42 armaty wz. 1913. W tym samym roku armaty te zostały wycofane z uzbrojenia wojsk lądowych i przekazane marynarce wojennej, która użyła ich do wyposażenia jednostek piechoty morskiej. Ostatecznie, działa te zostały wycofane z uzbrojenia piechoty morskiej jesienią 1941 roku.
Finlandia zdobyła 5 dział tego typu w 1918 roku, a niedługo później zakupiła kolejne 45. Dodatkowe 2 sztuki nabyto w 1931 roku. Działa te służyły pod fińskim oznaczeniem 76 LK/13. Wczesnych latach 20. XX wieku około 40 luf z dział 76 mm wz. 1910 zamontowano na wyprodukowanych w Finlandii łożach armaty wz. 1913, tworząc niemal identyczne działo o oznaczeniu 76 LK/10/13. Podczas Wojny Zimowej armia fińska dysponowała 72 działami obu typów, co czyniło je drugim najliczniejszym działem fińskiej artylerii. Działa te odegrały istotną rolę, zwłaszcza z uwagi na wystarczające zapasy amunicji (wystrzelono 85.774 pocisków), w przeciwieństwie do wielu innych fińskich dział w tym okresie. W trakcie wojny kontynuacyjnej działa te wystrzeliły dodatkowe 192.897 pocisków, a około 40 z nich przetrwało wojnę.
Bibliografia
А. Иванов: Артиллерия СССР в перод второй мировой войны. Санкт-Петербург: Издательский Дом «Нева», 2003. Brak numerów stron w książce.
Linki zewnętrzne
Opis na www.jaegerplatoon.net