76 mm armata pułkowa wz. 1943
76 mm armata pułkowa wz. 1943 (ros. 76-мм полковая пушка образца 1943 года) to radzieckie działo piechoty, które zostało wprowadzone do uzbrojenia w 1943 roku.
Armata wz. 1943 stanowiła kontynuację armaty wz. 1927. Jej projekt powstał w biurze konstrukcyjnym fabryki Nr 172, a zespół inżynierów prowadził M. J. Ciriulnikow. Konstrukcja łączyła łoże działa przeciwpancernego M-42 z wydłużoną lufą armaty wz. 1927, która miała zamek śrubowy. Dzięki tym usprawnieniom produkcja dział oraz ich zaopatrzenie dla jednostek piechoty stały się bardziej efektywne. Łoże armaty M-42 było także bardziej nowoczesne w porównaniu do łoża armaty wz. 1927 – było lżejsze, a zastosowanie dwóch ogonów zwiększyło kąt ostrzału poziomego z 6° do 60°. Działo wz. 1943 korzystało z amunicji scalonej, w tym granatów odłamkowych (O-350A), odłamkowo-burzących (OF-350) oraz przeciwpancernych kumulacyjnych (BP-350P). Te same naboje były wykorzystywane również w armatach wz. 1927.
Prototyp działa został opracowany w lutym 1943 roku, a na koniec tego samego roku armata została wprowadzona do służby. Produkcja armat pułkowych wz. 1943 trwała jedynie do 1945 roku, ponieważ przestały one spełniać wymagania pola walki, głównie z powodu niskiej efektywności w zwalczaniu pojazdów opancerzonych. Działa wz. 1943 nigdy nie zastąpiły starszych armat wz. 1927, które były wykorzystywane równolegle z nowym modelem.
Działa wz. 1943 były częścią uzbrojenia baterii dział piechoty, które były podporządkowane pułkom piechoty oraz kawalerii. W dywizjonach artylerii brygad piechoty znajdowała się także jedna bateria dział wz. 1943.
Armaty wz. 1943 były również używane przez Wojsko Polskie.
Bibliografia
- Stefan Pataj: Artyleria lądowa 1872-1970. Warszawa: Wydawnictwo MON, 1975. Brak numerów stron w książce.
- А. Иванов: Артиллерия СССР в перод второй мировой войны. Санкт-Петербург: Издательский Дом «Нева», 2003. Brak numerów stron w książce.