76 mm armata górska wz. 1938
76 mm armata górska wz. 1938 (ros. 76-мм горная пушка образца 1938 года) to sowiecka armata górska, która została zaprojektowana przez zespół pod kierownictwem Lwa Gorlickiego.
W latach 30. jednostki artylerii górskiej Armii Czerwonej były wyposażone w 76 mm armatę górską wz. 1909. Jej główną wadą była znaczna masa elementów, na które była rozkładana do transportu (najcięższy element ważył 240 kg). W związku z tym, w połowie lat 30. rozpoczęto prace nad nowym modelem, który miał zastąpić armatę wz. 1909. Konstruktorzy z zespołu Lwa Gorlickiego inspirowali się czeską armatą górską Skoda C-5. Po przeprowadzeniu testów prototypów, armata została przyjęta do uzbrojenia w maju 1939 roku.
Na dzień 1 czerwca 1941 roku, Armia Sowiecka posiadała 800 dział wz. 1938, z czego 234 znajdowały się w rejonie zachodniej granicy. W trakcie II wojny światowej, działa te były używane przez dywizjony artylerii górskiej, które wchodziły w skład brygad piechoty górskiej. Zostały również przydzielone jednostkom powietrznodesantowym, a czasami były używane przez pułki artylerii piechoty.
Armata górska wz. 1938 miała łoże kołowe, jednoogonowe i strzelała amunicją scaloną. Można ją było szybko demontować na podzespoły, które mogły być transportowane w jukach lub przez obsługę. Możliwy był transport konny, motorowy lub juczny. Działo mogło być rozkładane na 6 (transport na wózkach) lub 23 (transport w jukach) zespoły.
Armata była w stanie wystrzeliwać pociski odłamkowo-burzące o masie 6,23 kg oraz pociski przeciwpancerne o masie 6,3 kg. Pociski przeciwpancerne miały zdolność przebicia 39 mm pancerza z odległości 500 m lub 34 mm pancerza z odległości 1000 m.
Bibliografia
- Stefan Pataj: Artyleria lądowa 1872-1970. Warszawa: Wydawnictwo MON, 1975. Brak numerów stron w książce.
- А. Иванов: Артиллерия СССР в период второй мировой войны. Санкт-Петербург: Издательский Дом «Нева», 2003. Brak numerów stron w książce.