76 Dywizjon Rakietowy Obrony Powietrznej

76 Poznański dywizjon rakietowy Obrony Powietrznej

76 Poznański dywizjon rakietowy Obrony Powietrznej (76 dr OP) był samodzielnym pododdziałem Wojsk Obrony Przeciwlotniczej Sił Powietrznych.

Jednostka stacjonowała w Poznaniu i podlegała dowódcy 1 Śląskiej Brygady Rakietowej Obrony Powietrznej. Była jednym z dwóch dywizjonów, obok 31 dr OP, rozmieszczonych na poznańskiej Ławicy. Do jej głównych zadań należała ochrona aglomeracji poznańskiej, zabezpieczenie lotniska Ławica oraz 31 Bazy Lotnictwa Taktycznego. Dywizjon został rozformowany 31 grudnia 2011 roku, razem z 1 Śląską Brygadą Rakietową Obrony Powietrznej.

Historia

Jednostka została utworzona w 1979 roku na podstawie rozkazu szefa sztabu Wojsk Obrony Powietrznej Kraju i włączona do struktur 79. Samodzielnego Pułku Artylerii Obrony Powietrznej w Poznaniu. Jej siedziba znajdowała się w pobliżu miejscowości Chomęcice, a dywizjon został wyposażony w przeciwlotniczy zestaw rakietowy S-125 Newa.

W 1982 roku dywizjon zrealizował swoje pierwsze strzelania bojowe na poligonie w ZSRR.

W 1995 roku, będąc jeszcze częścią 79. pułku, dywizjon przeprowadził strzelania bojowe na krajowym poligonie w Ustce.

Po rozwiązaniu 79. pułku w 1998 roku, dywizjon został włączony do 1. Brygady Rakietowej Obrony Powietrznej w Bytomiu.

W 2000 roku dowództwo i sztab dywizjonu przeniesiono z koszar przy ulicy Rolnej w Poznaniu do nowej lokalizacji na ulicy Lotniczej.

W 2002 roku jednostka została przezbrojona w zestaw S-125 Newa-SC, z którego w maju tego samego roku przeprowadzono strzelania kwalifikacyjne zmodernizowanego sprzętu.

Dywizjon otrzymał własną odznakę pamiątkową oraz oznakę rozpoznawczą, które zostały zatwierdzone decyzją nr 123/MON z dnia 10 kwietnia 2006 roku.

Na mocy decyzji Ministra Obrony Narodowej nr 113/MON z 10 kwietnia 2006 roku ustanowiono święto dywizjonu, które obchodzone jest 9 października.

Decyzją nr 346/MON z 9 października 2009 roku jednostce nadano wyróżniającą nazwę „Poznański”.