76 Dywizja Strzelecka
76 Dywizja Strzelecka (ros. 76-я стрелковая дивизия) to związek taktyczny (dywizja piechoty) Armii Czerwonej, który brał udział m.in. w zdobywaniu Berlina – stolicy III Rzeszy.
Dywizja została sformowana w trakcie II wojny światowej, 9 grudnia 1941 roku. Walczyła przeciwko wojskom niemieckim na Ukrainie, utrzymując pozycje wzdłuż rzeki Doniec. W dniu 23 listopada 1942 roku, została przekształcona w gwardyjską dywizję pod numerem 51.
W 1943 roku odbyło się drugie formowanie 76 Dywizji Strzeleckiej (76 DS), które miało miejsce na podstawie 87 Brygady Strzeleckiej. Dywizja, dowodzona przez generała majora Andrieja Gierwasijewa, brała udział w bitwie o Bydgoszcz, wspólnie z oddziałami ludowego Wojska Polskiego. Zdobycie miasta 27 stycznia 1945 roku zakończyło panowanie reżimu III Rzeszy w Bydgoszczy oraz okolicy.
Szlak bojowy 76 DS w walce z armią reżimu III Rzeszy prowadził z rejonu Wiaźmy przez Orszę, Łuck, Kowel, Włodawę, Białą Podlaską, Garwolin, Warszawę, Nieporęt, Twierdzę Modlin, Płock, Bydgoszcz, Wałcz i Gryfino, aż po zdobycie Berlina. W czasie walk o stolicę III Rzeszy, 76 DS wchodziła w skład 125 Korpusu Strzeleckiego.
Dowódcy dywizji
- Walenty Pieńkowski (01.05.1942 – 05.08.1942)
- Amajak Babajan (01.04.1943 – 30.09.1943)
- płk Zachary Wydrigan (19.09.1943 – 07.07.1944)
- gen. mjr Andriej Gierwasijew (07.07.1944 – 31.05.1945)
Przypisy
Bibliografia
Karl Bahm: Berlin 1945. Warszawa: 2015. ISBN 978-83-11-13571-0.
Bolesław Dolata, Tadeusz Jurga: Walki zbrojne na ziemiach polskich 1939-1945. Warszawa: 1977.
76-я стрелковая дивизия. Справочник на сайте клуба «Память» Воронежского госуниверситета. [dostęp 2018-10-28]. (ros.).
Robert Poirier, Albert Conner: Red Army order of battle in the Great Patriotic War. 1985. (ang.). Brak numerów stron w książce.