M20 – Amerykańskie Działo Bezodrzutowe
M20 to amerykańskie działo bezodrzutowe o kalibrze 75 mm, które było używane w końcowej fazie II wojny światowej, w trakcie wojny koreańskiej, a także na niewielką skalę podczas wojny wietnamskiej.
Broń ta została przystosowana do strzelania różnorodnymi pociskami, w tym burzącymi (HE), kumulacyjnymi (HEAT) oraz dymnymi. Długość działa wynosi 2,08 m, a jego masa to 52 kg (masa pocisku, w zależności od typu, waha się od 9,3 do 10,3 kg). Donośność działa osiąga 6,4 km, a jego przebijalność pancerza wynosi do 100 mm. Broń była montowana na trójnogu (tym samym, który wykorzystywano do mocowania karabinu maszynowego M1917A1), a także na różnych pojazdach.
Pierwsze egzemplarze M20 dotarły do oddziałów frontowych w marcu 1945 roku. Użycie tego działa zakończyło się na przełomie lat 60. i 70., kiedy to zaczęto wprowadzać wyrzutnie przeciwpancernych pocisków kierowanych.