Armata przeciwlotnicza 75 mm wz. 1897 i jej odmiany
Armata przeciwlotnicza 75 mm wz. 1897, wz. 1897/25, wz. 1897/14, wz. 1897/17 oraz wz. 1897/18/24 to francuskie działa przeciwlotnicze, które zostały opracowane na podstawie armaty polowej Canon de 75 mle 1897. Działa te były używane przez Wojsko Polskie w latach 1918–1939. W momencie wybuchu II wojny światowej, we wrześniu 1939, Wojsko Polskie dysponowało łącznie 94 armatami tych typów.
Armata przeciwlotnicza wz. 1897 była zbudowana na bazie armaty polowej, która została zamontowana na dość prymitywnej platformie, umożliwiającej prowadzenie ognia przeciwlotniczego na odległość do 5500 metrów (donośność pionowa). Działa te były powszechnie wykorzystywane przez armię francuską w czasie I wojny światowej. W Polsce w 1939 roku znajdowały się 4 egzemplarze tego typu, które były już wówczas całkowicie przestarzałe.
Armata przeciwlotnicza wz. 1897/25 w początkowym okresie korzystała z armat rosyjskich 76,2 mm. W latach 20. XX wieku lufy zostały wymienione na francuskie 75 mm. W momencie wybuchu wojny, Wojsko Polskie miało w swoim arsenale 76 armat tego modelu, które również były już całkowicie przestarzałe.
Armata przeciwlotnicza wz. 1897/14 została zaprojektowana od samego początku jako działo przeciwlotnicze z donośnością pionową do 6500 metrów. Polska zakupiła 2 egzemplarze, a później nabyła 10 kolejnych nowszych armat wz. 1897/18/24. Działa te były montowane na ciężarówkach De Dion-Bouton 35 CV, Ursus oraz Fiat 621 L. W skład 1 Dywizjonu Samochodowego Artylerii Przeciwlotniczej wchodziły te armaty.
Armata przeciwlotnicza wz. 1897/17 była działem półstałym, przyczepkowym, które ustawiano na jednoosiowym podwoziu. W 1939 roku Wojsko Polskie posiadało 2 działa tego typu.
Linki zewnętrzne
Opis działa na stronie www.1939.pl. [dostęp 2018-12-31]. (pol.).