Cannone da 75/32 modello 37
Cannone da 75/32 modello 37 to włoska armata polowa, która została stworzona w okresie międzywojennym.
W połowie lat 30. XX wieku armia włoska rozpoczęła proces modernizacji swojej artylerii. W ramach wprowadzania nowych modeli do uzbrojenia, zaprezentowano nową armatę o kalibrze 75 mm, która miała na celu zastąpienie starszych modeli, takich jak modello 06 i modello 11, z czasów przed I wojną światową. Armata modello 37 charakteryzowała się nowoczesną konstrukcją. Dwuogonowe łoże umożliwiało szeroki kąt ostrzału w poziomie, a długa lufa z hamulcem wylotowym pozwalała na wykorzystanie działa jako broni przeciwpancernej. Jednakże, minusem tego działa było to, że ogony łoża mocowano do ziemi za pomocą klinów wbitych w grunt, co było typowe dla włoskich dział z lat 30. To rozwiązanie wydłużało czas przejścia z pozycji marszowej do bojowej oraz utrudniało zmianę kierunku strzelania.
Słabość włoskiego przemysłu zbrojeniowego sprawiła, że plany zastąpienia starszych armat kal. 75 mm modelem 37 nie zostały zrealizowane, przez co do momentu kapitulacji Włoch w 1943 roku oba modele były używane równolegle w jednostkach.
Po kapitulacji Włoch, znaczna liczba dział modello 37 została przejęta przez Wehrmacht. Otrzymały one oznaczenie 7,5 cm FK 248(i) i były wykorzystywane przez niemieckie jednostki walczące na terenie Włoch oraz w działaniach przeciwko partyzantom w Jugosławii i Grecji.
Przypisy
Bibliografia
Chris Bishop: The Encyclopedia of Weapons of World War II. Nowy Jork: Barnes & Noble Books, 1998, s. 141. ISBN 0-7607-1022-8.