75 dywizjon artylerii lekkiej (75 dal)
75 dywizjon artylerii lekkiej to jednostka artylerii Wojska Polskiego II RP, która nie była częścią pokojowej struktury armii.
Formowanie i działania
Jednostka ta miała być utworzona zgodnie z mobilizacyjnym planem „W”, jako pododdział artylerii odwodowej Naczelnego Wodza, poprzez 23 pułk artylerii lekkiej w Będzinie.
W maju 1939 roku, po wprowadzeniu w życie zmodyfikowanego planu mobilizacyjnego „W”, oddział został zmieniony w dokumentach na II dywizjon 65 pułku artylerii lekkiej.
II/65 pal został utworzony w dniach 24-27 sierpnia 1939 roku w ramach mobilizacji alarmowej, w grupie jednostek oznaczonych kolorem żółtym. Baterie dywizjonu były wyposażone w dwanaście armat 75 mm wz. 1897.
Podczas kampanii wrześniowej dywizjon działał jako część macierzystego 65 pal.
Obsada personalna II/65 pal
- dowódca dywizjonu – mjr Franciszek Talarczyk
- adiutant – ppor. rez. Bogusław Piwowarczyk († 20 IX 1939)
- dowódca 4 baterii – por. Jerzy Rudolf Goinka
- dowódca 5 baterii – por. Edward Maciaszczyk
- dowódca 6 baterii – por. Józef Wincenty Łukaszewicz (ciężko ranny 10 IX 1939)
Uwagi
Bibliografia
Ryszard R. Rybka, Najlepsza broń. Plan mobilizacyjny „W” i jego ewolucja, Kamil K. Stepan, Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Adiutor”, 2010, ISBN 978-83-86100-83-5, OCLC 674626774. Brak numerów stron w książce.
Władysław Steblik, Armia „Kraków” 1939, Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, Warszawa 1989, wyd. II, ISBN 83-11-07434-8.
Ludwik Głowacki, Działania wojenne na Lubelszczyźnie w roku 1939, Wydawnictwo Lubelskie, wyd. II, Warszawa 1986, ISBN 83-222-0377-2.