7,5 cm KwK 42

masa pocisku: 6,8 kg
masa naboju: 14,3 kg
długość naboju: 893,2 mm
prędkość wylotowa: 925 m/s

7,5 cm KwK 42 (Kampfwagenkanone 42 – armata czołgowa wzór 42) to niemiecka armata przeciwpancerna o kalibrze 75 mm, która była wykorzystywana podczas II wojny światowej. Została stworzona w zakładach Rheinmetall-Borsig w Unterlüß i znalazła zastosowanie w czołgach PzKpfw V Panther oraz w niszczycielach czołgów Jagdpanzer IV, wersje A i V. Wersja stosowana w niszczycielach czołgów była znana jako PaK 42 (Panzerabwehrkanone 42 – armata przeciwpancerna wzór 42).

W momencie wprowadzenia do służby w 1942 roku, armata ta była uważana za najlepszą w Europie, a nawet na świecie. Charakteryzowała się ona bardzo wysoką prędkością wylotową pocisku, co przekładało się na doskonałą celność oraz przebijalność pancerza. Wydajność armaty strzelającej amunicją typu APCBC-HE (przeciwpancerną z czepcem i czepcem balistycznym z dodatkowym ładunkiem wybuchowym) była lepsza nawet od słynnej „osiemdziesiątkiósemki” (KwK 36), która była montowana w czołgu PzKpfw VI Tiger. Wyniki przy strzelaniu amunicją podkalibrową typu APCR nie były już tak imponujące, zwłaszcza na większe odległości, co było związane z szybkim spadkiem prędkości pocisku charakterystycznym dla tego typu amunicji.

Armata była uruchamiana elektrycznie – ładunek prochowy był zapalany za pomocą prądu elektrycznego, a nie iglicy. Zamek był półautomatyczny; po oddaniu strzału łuska była automatycznie wyrzucana z komory nabojowej, a zamek pozostawał otwarty. Po załadowaniu kolejnego naboju zamek zamykał się automatycznie, co sprawiało, że armata była gotowa do oddania następnego strzału.