71 pułk zmechanizowany (71 pz)
71 pułk zmechanizowany (71 pz) to jednostka wchodząca w skład wojsk zmechanizowanych oraz pancernych Ludowego Wojska Polskiego.
Pułk został utworzony w 1952 roku w garnizonie Opole, będąc częścią 10 Dywizji Zmechanizowanej. Jego organizacja opierała się na nadwyżkach z 27 i 40 pułku zmechanizowanego, według etatu Nr 5/83, który przewidywał 1233 żołnierzy oraz 13 pracowników cywilnych.
W jesieni 1955 roku jednostka przeszła reorganizację i została przekształcona w 71 pułk czołgów średnich, zgodnie z etatem Nr 5/179, który obejmował 468 wojskowych oraz 10 pracowników cywilnych. Pułk został rozwiązany w 1962 roku.
Dowódcy pułku
- mjr Marian Baryło
- mjr Lech Jankiewicz (pełnił funkcję w 1956 roku)
Przypisy
Bibliografia
Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945–1960: skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń; Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.
Edward, Jan Nalepa: Pacyfikacja zbuntowanego miasta. Wojsko Polskie w czerwcu 1956 r. w Poznaniu w świetle dokumentów wojskowych. Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 1992. ISBN 83-11-07959-5.
Paweł Piotrowski: Śląski Okręg Wojskowy: przekształcenia organizacyjne, 1945-1956. Warszawa: Wydawnictwo TRIO: Instytut Pamięci Narodowej, 2003. ISBN 83-88542-53-2.