71 dywizjon artylerii lekkiej (71 dal)
71 dywizjon artylerii lekkiej (71 dal) był pododdziałem artylerii lekkiej Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej.
Jednostka ta nie istniała w organizacji pokojowej, a została utworzona w 1939 roku przez 8 Płocki pułk artylerii lekkiej.
Mobilizacja
Planowano sformowanie 71 dywizjonu artylerii lekkiej według planu mobilizacyjnego „W” w czasie mobilizacji powszechnej.
Jednostką odpowiedzialną za mobilizację był 8 Płocki pułk artylerii lekkiej (OK Nr I).
Struktura wojenna dywizjonu była taka sama jak organizacja wojskowa dywizjonu wchodzącego w skład pułku artylerii lekkiej, co oznaczało, że w jego skład weszły dowództwo, trzy baterie armat oraz kolumna amunicyjna. Każda z baterii miała być wyposażona w cztery armaty 75 mm wz. 1897.
Dywizjon był przeznaczony do odwodu Armii „Modlin”.
71 dal w kampanii wrześniowej
3 września dywizjon zajął pozycje w Ciechomicach, a od 7 września, razem z 15 baterią artylerii konnej, I Warszawskim batalionem ON, Nowogródzką Brygadą Kawalerii oraz lokalnym oddziałem Przysposobienia Wojskowego, brał udział w obronie przedmościa „Płock”.
6 września dywizjon opuścił Płock razem z Nowogródzką BK i dotarł 11 września do Modlina, gdzie włączono go do obrony twierdzy. W trakcie marszu, w wyniku bombardowań, część kolumny amunicyjnej i żywnościowej oddzieliła się od dywizjonu i już nigdy się nie połączyła, co zmusiło do pozyskiwania amunicji artyleryjskiej pod ogniem wroga ze składów w Palmirach i Pomiechówku.
Dywizjon brał udział w obronie Modlina aż do kapitulacji, która miała miejsce 29 września, wspierając m.in. Grupę Operacyjną Kawalerii gen. Abrahama w ich próbie przebicia się do Warszawy.
Organizacja i obsada personalna 71 dal
Organizacja i obsada personalna 71 dal obejmowała:
Dowództwo
- Dowódca dywizjonu – mjr Włodzimierz Dettloff
- Adiutant – kpt. rez. Wiktor Helmersen
- Oficer zwiadowczy – ppor. rez. Korneli Władysław Sulimierski
- Oficer obserwacyjny – por. Stanisław Janicki
- Oficer łączności – por. Michał Sielicki
- Oficer płatnik – kpt. Tadeusz Jakubowski
- Oficer żywnościowy – ppor. Tadeusz Majkowski
- Szef sanitarny – ppor. Franciszek Bianek
- Szef weterynarii – ppor. Roman Baranowski
1 Bateria
- Dowódca baterii – kpt. Władysław Batóg
- Oficer ogniowy – por. Władysław Cywiński
- Oficer zwiadowczy – ppor. Jerzy Brodzki
- Dowódca I plutonu – ogn. pchor. Roman Szałas
- Dowódca II plutonu – ogn. pchor. Antoni Czermiński
- Dowódca II plutonu – st. ogn. Stanisław Karpus (od 16 IX 1939)
- Szef baterii – ogn. Jan Domański
2 Bateria
- Dowódca baterii – por. Ludwik Kędzierski
- Oficer ogniowy – ppor. mgr Józef Kaszewski (od 22 IX 1939 w niewoli niemieckiej)
- Oficer zwiadowczy – ppor. Kazimierz Pogorzelski
- Dowódca I plutonu – ppor. Jan Dziewanowski † 21 IX 1939 Palmiry
- Dowódca II plutonu – ogn. pchor. Zdzisław Sarzyński † 21 IX 1939 Palmiry
3 Bateria
- Dowódca baterii – por. Stanisław Królikiewicz
- Oficer zwiadowczy – ppor. Józef Sawicki
Kolumna Amunicyjna
- Dowódca kolumny – ppor. Edward Dodacki
- Szef kolumny – st. ogn. Roman Stawicki
Uwagi
== Przypisy ==
== Bibliografia ==
Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.
Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2022-01-19].
Jerzy Brodzki, Relacja z kampanii 1939 roku, sporządzona 26 listopada 1945 roku w 16 Pułku Artylerii Lekkiej, Instytut Polski i Muzeum im. gen. Sikorskiego w Londynie, sygn. B.I.22c.
Włodzimierz Dettloff, Sprawozdanie z kampanii wrześniowej 1939 roku, sporządzone 1 grudnia 1945 roku na stażu w 4 Kresowym Pułku Artylerii Lekkiej, Instytut Polski i Muzeum im. gen. Sikorskiego w Londynie, sygn. B.I.22c.
Stanisław Grochowski: 8 Płocki Pułk Artylerii Lekkiej im. Króla Bolesława Krzywoustego. Zarys historii wojennej pułków polskich w kampanii wrześniowej. Zeszyt nr 48. Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Ajaks”, 1996. ISBN 83-85621-99-7.
Karol Lucjan Galster: Księga Pamiątkowa Artylerii Polskiej 1914-1939. Londyn: Nakładem Koła Oficerów Artylerii Polskiej na Obczyźnie, 1975.
Józef Kaszewski, Sprawozdanie z kampanii polskiej 1939 roku, Instytut Polski i Muzeum im. gen. Sikorskiego w Londynie, sygn. B.I.22c.
