7 Samodzielny Pułk Czołgów Ciężkich (7 spczc) to jednostka wojsk pancernych ludowego Wojska Polskiego.
Historia
Pułk został utworzony na podstawie rozkazów organizacyjnych Naczelnego Dowódcy WP nr 58/org. z dnia 15 marca 1945 roku oraz nr 0107/org. z dnia 27 kwietnia 1945 roku, według sowieckiego etatu Nr 010/460 dla samodzielnych pułków czołgów ciężkich gwardii (ros. Отдельный гвардейский тяжёлый танковый полк) z lutego 1944 roku. Zgodnie z tym etatem, jednostka miała liczyć 396 żołnierzy oraz być wyposażona w 21 czołgów ciężkich IS-2. Proces organizacji pułku rozpoczął się 1 maja 1945 roku. Jednostka otrzymała numer poczty polowej 84274. Na dzień 10 maja 1945 roku stan ewidencyjny pułku wynosił 100 żołnierzy (25% etatowego stanu), w tym 14 oficerów, 18 podoficerów i 68 szeregowych. Do momentu zakończenia działań wojennych w Europie, pułk nie zakończył swojej organizacji ani nie otrzymał sprzętu pancernego. Na podstawie rozkazu organizacyjnego nr 00248/org. Naczelnego Dowódcy WP z dnia 14 września 1945 roku, jednostka została rozformowana.
Zobacz też
- Pułki czołgów Wojska Polskiego
- Jednostki pancerne Wojska Polskiego
Przypisy
Bibliografia
Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945–1960: skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń; Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.
Stanisław Komornicki: Wojsko Polskie: krótki informator historyczny o Wojsku Polskim w latach II wojny światowej. 3, Regularne jednostki ludowego Wojska Polskiego: formowanie, działania bojowe, organizacja, uzbrojenie, metryki jednostek kawalerii, wojsk pancernych i zmotoryzowanych. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1987. ISBN 83-11-07419-4.
Janusz Magnuski, Wozy bojowe LWP 1943-1983, Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, Warszawa 1985, ISBN 83-11-06990-5
Organizacja i działania bojowe Ludowego Wojska Polskiego w latach 1943-1945. Wybór materiałów źródłowych, tom I, Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, Warszawa 1958