7 Pułk Piechoty (7pp) – jednostka piechoty Wojska Polskiego działająca we Francji.
Formowanie i zmiany organizacyjne
Formowanie pułku miało miejsce od 15 maja 1940 roku w Guer, w pobliżu obozu Coetquidan w Bretanii, jako część 3 Dywizji Piechoty. 7 pułk piechoty był jedyną jednostką dywizji, która niemal osiągnęła pełne stany osobowe do końca maja 1940 roku. W trakcie szkolenia pułk otrzymał jedynie 290 karabinów, 2/3 stanu ręcznych karabinów maszynowych oraz kompletny zestaw ciężkich karabinów maszynowych. Na przełomie maja i czerwca z pułku wydzielono najlepiej wyszkolony I batalion, który został przekazany jako wsparcie dla 10 Brygady Kawalerii Pancernej. W miejsce tego pododdziału do pułku trafili nieprzeszkoleni rekruci. W dniu 23 maja 1940 roku, na podstawie 1 kompanii ckm pułku, sformowano 7 kompanię przeciwpancerną, która została następnie wyposażona, uzbrojona i przeszkolona w francuskich ośrodkach szkoleniowych, a następnie wysłana na front, przydzielona do francuskiej 53 Lekkiej Dywizji Piechoty.
W czerwcu 1940 roku pułk osiągnął pełne stany osobowe; na dzień 17 czerwca w jego szeregach znajdowało się około 120 oficerów i ponad 3000 szeregowych. Był częściowo uzbrojony (I batalion pułku), a wraz z pozostałymi jednostkami 3 DP został wyznaczony do obrony Bretanii, znanej jako „Reduta Bretońska”.
18 czerwca 1940 roku, 7 pułk razem z całą dywizją rozpoczął odwrót w kierunku portów bretońskich. Jednak z powodu braku transportu morskiego w dniach 19-20 czerwca, 7 pułk oraz dywizja zostały rozwiązane.
Większość żołnierzy (około 80%) pochodziła z emigracji francuskiej i pozostali w Francji. Część żołnierzy, która chciała kontynuować walkę, zdołała ewakuować się z portu Croisic oraz dwóch wysp znajdujących się przy ujściu Loary w pobliżu St. Nazaire do Wielkiej Brytanii. W sumie z 7 pp ewakuowano do Wielkiej Brytanii 66 oficerów oraz 535 podoficerów i żołnierzy.
Żołnierze pułku
Dowódca pułku – ppłk Andrzej Bogacz
Szef sztabu – mjr dypl. Eugeniusz Dmochowski
Dowódca I batalionu – ppłk dypl. Wilhelm Wilk-Leśniak
Dowódca II batalionu – mjr Michał Bilik
Dowódca III batalionu – mjr Janusz Rowiński
Oficer 6 kompanii – por. Ludwik Józef Fortuna
Oficer pułku – ppor. Jan Balcerkiewicz
Uwagi
Przypisy
Bibliografia
Aleksander Blum (red.): Artyleria Polska. Kampania Francuska 1940. Materiały do Księgi Pamiątkowej Artylerii Polskiej na Zachodzie 1940-1945. Londyn: Koło Oficerów Artylerii, 1983.
Tadeusz Kryska-Karski, Henryk Barański: Piechota Polska 1939-1945 Zeszyt nr 4. Londyn: 1971.
Józef Smoliński: Ewakuacja Wojska Polskiego do Wielkiej Brytanii w czerwcu 1940. Warszawa: Oficyna Wydawnicza Egros, 1996. ISBN 83-86268-59-X.
Janusz Zuziak: 3. Dywizja Piechoty Wojska Polskiego we Francji w 1940 roku. Toruń: Adam Marszałek, 2001. ISBN 83-7174-977-5.