7 Pułk Piechoty (7 pp) to oddział piechoty Legionów Polskich, który funkcjonował (na początku nieformalnie) w latach 1915–1916.
Geneza
W grudniu 1914 roku pododdziały 1 pułku piechoty Legionów Polskich przybyły na odpoczynek do Nowego Sącza. Rozpoczął się proces reorganizacji, który miał na celu utworzenie I Brygady Legionów Polskich. Działania te (przerwane przez bitwę pod Łowczówkiem) trwały około miesiąca. Ostatecznie, z I. i III. batalionu, powstał 1 pułk piechoty pod dowództwem mjr. Śmigłego-Rydza, a z II. i IV. utworzono 5 pułk piechoty, którym dowodził mjr. Norwid-Neugebauer, a następnie kpt. Leon Berbecki. Dodatkowo sformowano dwa samodzielne bataliony piechoty – V. i VI.
W maju 1915 roku Józef Piłsudski przeprowadził kolejną reorganizację w I Brygadzie Legionów, a 11 maja w Sobowicach z V. i VI. batalionu stworzył pułk piechoty, który w ramach wewnętrznej numeracji I Brygady otrzymał numer 3. Na jego dowódcę Piłsudski mianował mjr. Mieczysława Ryś-Trojanowskiego. Pułk ten nie został jednak uznany przez komendę austriacką i funkcjonował nieformalnie. Od tego momentu wszystkie pułki I Brygady były dwu batalionowe.
Walki pułku na ziemi sandomierskiej i lubelskiej
Wkrótce żołnierze nowo utworzonego, nieoficjalnego 7 pułku piechoty w ramach I Brygady wzięli udział w walkach w rejonie ziemi sandomierskiej i lubelskiej. Do większych bitew w tym czasie zaliczyć można bitwę pod Ożarowem (25–29 czerwca) oraz Jastkowem (31 lipca – 3 sierpnia).
Walki pułku na Wołyniu
Pod koniec sierpnia 1915 roku pułk, w ramach I Brygady, został skierowany na Wołyń. Jesienią tego roku walczył w składzie grupy Rydza-Śmigłego. Ważniejsze bitwy, w których brał udział 7 pułk, odbyły się w rejonach Kostiuchnówki, Kukli i Kamieniuchy.
23 października, z powodu ciężkiej choroby mjr. Ryś-Trojanowskiego, tymczasowe dowództwo pułku objął por. Leopold Kula-Lis.
27 listopada 1915 roku komendant Legionów Polskich, Karol Durski-Trzaska, wydał rozkaz, który nakazywał przyjęcie w I Brygadzie organizacji wprowadzonej przez dowództwo austro-węgierskie. Brygada miała składać się z dwóch pułków piechoty, każdy z trzema batalionami. Rozkaz ten, wymierzony w osobę Piłsudskiego, w praktyce oznaczał likwidację 7 pułku piechoty, co zostało zlekceważone w I Brygadzie Legionów.
Zimę 1915/1916 pułk wraz z I Brygadą spędził na Wołyniu, stacjonując we wsi Karasin. 1 grudnia na stanowisku dowódcy 7 pułku nastąpiła zmiana – objął je mjr. Michał Rola-Żymierski.
W ostatnich dniach kwietnia 1916 roku I Brygada przejęła pozycje od II Brygady w rejonie Kostiuchnówki, rozpoczynając służbę frontową. 7 pułk piechoty miał za zadanie obsadzenie najtrudniejszego odcinka pozycji I Brygady – tzw. Reduty Piłsudskiego, będącej kluczowym punktem przed stanowiskami nieprzyjaciela.
30 maja 1916 roku, podczas uroczystości z okazji pierwszej rocznicy powstania 4 pułku piechoty, Komenda Legionów ogłosiła oficjalne zatwierdzenie 7 pułku piechoty I Brygady, składającego się z dwóch batalionów – V. i VI.
30 czerwca 1916 roku nowym dowódcą 7 pułku został mjr Albin Fleszar.
4 lipca 1916 roku pozycje legionowe w rejonie Kostiuchnówki zostały zaatakowane przez wojska rosyjskie. Początkowo ogień artyleryjski skupił się na wszystkich stanowiskach zajmowanych przez Legiony Polskie, a później skoncentrował się na pozycjach 5. i 7. pułku piechoty. Wieczorem, około godziny 18:00, pozycje 7 pułku piechoty zostały zaatakowane. Ataki udało się odeprzeć dzięki zmasowanemu ogniowi karabinów maszynowych. Niemniej jednak, wycofanie sąsiadującego 5 pułku z pierwszej pozycji obronnej zmusiło główne siły 7 pułku do odwrotu na tzw. pozycję poprzeczną, pozostawiając jedynie silne posterunki na pierwotnych pozycjach. Na następny dzień planowano ponowne zajęcie pozycji przez 5. i 7. pułk piechoty przy wsparciu pododdziałów 3. i 6. pułku oraz piechoty austriackiej. Plany te zostały pokrzyżowane przez rosyjskie natarcie, które ponownie zmusiło legionistów do wycofania się. Rankiem, trzeciego dnia, Rosjanie przeprowadzili kolejne natarcie na pozycje 7. pułku piechoty oraz 2. pułku ułanów. Atak ten załamał się pod ogniem karabinów maszynowych i dział. Wieczorem do ataku włączono kawalerię, której ofensywa również została odparta. Jednak Rosjanie przełamali linię obrony na odcinku obsadzonym przez grupę korpusu Fatha, co zmusiło oddziały legionowe do wycofania się nad Stochód.
W drugiej połowie lipca oddziały legionowe, w tym 7 pułk piechoty, zajęły pozycje nad Stochodem w rejonie Sitowicz. Walki w tym obszarze miały charakter pozycyjny.
Likwidacja pułku
W związku z planami utworzenia nowej formacji – Polskiego Korpusu Posiłkowego, 6 października 1916 roku Legiony Polskie zostały wycofane z frontu i skierowane na odpoczynek do Nowogródczyzny. W wyniku reorganizacji, 7 pułk piechoty został rozwiązany, a jego żołnierze wsparli 1. i 5. pułk piechoty.
Plan sformowania 7 Pułku Piechoty w lutym 1916 roku
W lutym 1916 roku c. i k. Komenda Grupy Legionów Polskich, na ustny rozkaz c. i k. Komendy Legionów Polskich, rozpoczęła formowanie 7 pułku piechoty pod nazwą „Batalion Uzupełniający Nr IV”. 17 lutego 1916 roku zorganizowano 1 i 2 kompanię, każda licząca po dwóch oficerów i 160 żołnierzy, oraz 3 kompanię z jednym oficerem i 76 szeregowcami. Kompanie 1 i 2 były już przeszkolone do służby polowej. Tego samego dnia pułkownik Zygmunt Zieliński wystąpił z prośbą do c. i k. Komendy Legionów Polskich o zwrócenie się do Naczelnej Komendy Armii „o zezwolenie do tworzenia tego pułku”. Ponadto, komendant Grupy Legionów Polskich przedstawił propozycje personalne oraz uzupełnienia nowego oddziału przez I i II Brygadę. Pułkownik Zieliński proponował wyznaczenie: kapitana Jakubowskiego na komendanta I baonu, majora Albina Fleszara lub majora Tadeusza Furgalskiego na komendanta pułku oraz kapitana Henryka Pomazańskiego na komendanta III baonu. Komendant Grupy Legionów przewidywał, że II baon zostanie zorganizowany w maju 1916 roku, a po jego przeszkoleniu pułk, w składzie dwóch batalionów, mógłby zostać użyty na froncie. Pułkownik Zieliński sugerował, by I baon został uzupełniony przez II Brygadę, II baon przez I Brygadę, natomiast III baon w połowie przez obie brygady.
27 lutego 1916 roku pułkownik Zieliński, w wykonaniu rozkazu L. 203 Komendy Legionów Polskich, złożył meldunek o „zwinięciu” baonu Nr IV i utworzeniu w jego miejsce baonu rekrutów pod tymczasową komendą kapitana Jana Jakubowskiego. W skład nowego pododdziału włączono wszystkich rekrutów z batalionów uzupełniających nr I–III.
Kadra
lekarz pułku – por. lek. Felicjan Sławoj Składkowski (od 11 V 1915)
oficer prowiantowy – obywatel Horowic
Uwagi
Przypisy
Bibliografia
Wiesława Milewska, Janusz Tadeusz Nowak, Maria Zientara: Legiony Polskie 1914–1918. Kraków: Wydawnictwa Księgarni Akademickiej nr 54, 1998. ISBN 83-7188-228-9.
Janusz Tadeusz Nowak: Szlak Bojowy Legionów Polskich. Kraków: Wydawnictwo M, 2014. ISBN 978-83-7595-857-7. (pol.).
Michał Klimecki, Krzysztof Filipow: Legiony Polskie. Dzieje bojowe i organizacyjne. Warszawa: Bellona SA, 2014. ISBN 978-83-11-13255-9.
Sławoj Felicjan Składkowski: Moja służba w brygadzie. Pamiętnik polowy. Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 1990. ISBN 83-11-07837-8.