7 Pułk Grenadierów Króla Wilhelma I (2 Zachodniopruski)
(niem. Königlich-Preußisches Grenadier-Regiment König Wilhelm I (2. Westpreussisches) Nr. 7) – jednostka piechoty wchodząca w skład Armii Cesarstwa Niemieckiego.
Historia
7 pułk grenadierów imienia Króla Wilhelma I został utworzony 20 lutego 1797 roku. Jego siedzibą był garnizon w Legnicy, a jednostka przynależała do XVIII Brygady Piechoty (18. Infanterie-Brigade), której dowództwo znajdowało się w Legnicy.
XVIII Brygada była podporządkowana dowódcy 9 Dywizji Piechoty z Głogowa, która z kolei podlegała dowództwu V Korpusu Armijnego w Poznaniu.
W wyniku mobilizacji, w sierpniu 1914 roku pułk osiągnął stan gotowości bojowej i jako część 18 Brygady Piechoty 9 Dywizji został wysłany na front zachodni.
Żołnierze pułku
W szeregach 7 pułku grenadierów służyli m.in.:
- Erwin von Witzleben – feldmarszałek Niemiec w okresie II wojny światowej,
- Nikolaus von Falkenhorst – generał pułkownik Wehrmachtu,
- ks. Czesław Wojtyniak – kapelan pułku w latach 1915-1918, pośmiertnie mianowany generałem brygady Wojska Polskiego.
Przypisy
Bibliografia
- Nigel Thomas: Armia niemiecka w I wojnie światowej. T. 1. Oświęcim: Wydawnictwo Napoleon V, 2019. ISBN 978-83-8178-074-2.
- Claus von Bredow, bearb., Historische Rang- und Stammliste des deutschen Heeres (1905)
- Hermann Cron et al., Ruhmeshalle unserer alten Armee (Berlin, 1935)
- Hermann Cron, Geschichte des deutschen Heeres im Weltkriege 1914-1918 (Berlin, 1937)
- Günter Wegner, Stellenbesetzung der deutschen Heere 1815-1939. (Biblio Verlag, Osnabrück, 1993), Bd. 1
- Niemieckie pułki piechoty 1914 – 1918. tnke.home.pl. [dostęp 2023-08-18]. (pol.).