7 Pułk Artylerii Ciężkiej (7 pac) to jednostka artylerii ciężkiej Polskich Sił Zbrojnych w ZSRR.
Formowanie i zmiany organizacyjne
Pułk rozpoczął swoje formowanie w styczniu 1942 roku w miejscowości Kermine, znajdującej się w ówczesnej Uzbeckiej Socjalistycznej Republice Radzieckiej, w ramach 7 Dywizji Piechoty. W marcu 1942 roku, do Iranu ewakuowano 130 kanonierów. Po przyjęciu uzupełnień z Ośrodka Organizacyjnego Armii w maju 1942 roku, stan ewidencyjny jednostki wyniósł 70% etatowego stanu.
Latem tego samego roku, pułk został ewakuowany z ZSRR na Bliski Wschód, gdzie dołączył do Artylerii Ciężkiej Armii Polskiej na Wschodzie, zmieniając jednocześnie nazwę na 11 pułk artylerii ciężkiej.
Dowódcy pułku
- mjr Adam Machnowski (I – II 1942)
- mjr Marian Jędrychowski (III – IV 1942)
- mjr Adam Machnowski (od IV 1942)
Skład organizacyjny
- Dowództwo pułku
- bateria dowodzenia (sztabowa)
- 1 dywizjon artylerii ciężkiej
- 2 dywizjon artylerii ciężkiej
Pułk dysponował jedną haubicą 122 mm, która była wykorzystywana do szkolenia.
Przypisy
Bibliografia
Kazimierz Sobczak (red.): Encyklopedia II wojny światowej. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1975.
Maciej Szczurowski: Artyleria Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie w II wojnie światowej. Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek, 2001. ISBN 83-7174-918-X.