7 pokus głównych

7 pokus głównych

„7 pokus głównych” to drugi solowy album studyjny polskiej piosenkarki Dody, który ukazał się 23 maja 2011 roku w wersji cyfrowej, a 30 maja w wersji fizycznej, wydany przez Universal Music Polska. Album został nagrany w dwóch językach: polskim (7 pokus głównych) oraz angielskim (The 7 Temptations), jednak wersja angielska nie została wydana. Muzyka na płycie łączy w sobie elementy popu, elektroniki i rocka. Głównym producentem albumu był duet 5th Element, a w nagraniach wystąpili gościnnie artyści tacy jak Jennifer Batten i Fokus. Album wydano w siedmiu różnych wersjach, różniących się okładkami, wszystkie jednak umieszczono w wspólnym, czarnym opakowaniu.

Krytycy przyjęli album w sposób mieszany, przeważnie skłaniając się ku negatywnym opiniom. Niektórzy recenzenci docenili artystyczne podejście Dody, podczas gdy inni krytykowali płytę za pretensjonalność oraz brak hitowych utworów, zwracając uwagę, że artystce nie udało się określić docelowej grupy odbiorców.

Przed oficjalną premierą album zadebiutował na 13. miejscu listy OLiS, ostatecznie osiągając 4. miejsce. W dniu premiery sklepowej płyta zdobyła status złotej za sprzedaż ponad 15 tysięcy egzemplarzy, a 9 grudnia 2011 roku uzyskała status platynowej płyty.

Trasa promująca album, zatytułowana The Seven Temptations Tour, rozpoczęła się kilkanaście dni przed premierą płyty.

Geneza i tworzenie

Latem 2009 roku Doda ogłosiła: „Zaczynam pracę nad drugą, solową płytą, która będzie w końcu taka, jakbym chciała (…). Przelewam tylko to, co gra mi w duszy, a gra mi w duszy głównie mocny rock”. Później dodała: „To będzie na pewno rock w zupełnie nowej odsłonie, bardzo elektronicznej i nowoczesnej”. W pierwszej połowie 2010 roku powstały trzy utwory, w tym „Bad Girls”. W czerwcu rozpoczęto współpracę z duetem 5th Element, jednak w drugiej połowie roku prace zostały przerwane z powodu choroby ówczesnego narzeczonego Dody, Adama „Nergala” Darskiego. Na początku 2011 roku produkcję wznowiono. Paweł Ziętara z duetu 5th Element wspomniał: „Mniej więcej w maju Doda po raz pierwszy pojawiła się w studiu i zaczęliśmy pracę. Pierwsze utwory powstały w czerwcu, a w grudniu płyta była już muzycznie bardzo zaawansowana. Doda w większości nie słyszała tych kawałków, ponieważ była zajęta chorobą narzeczonego (…). W tym czasie my robiliśmy swoje. Komponowaliśmy kawałki, nasi sidemani śpiewali te utwory, robiliśmy linie melodyjne i pisaliśmy teksty. Kiedy wydawało nam się, że płyta merytorycznie jest już prawie gotowa, w styczniu pojawiła się Dorota gotowa do pracy”. W kwietniu 2011 roku odbyła się sesja zdjęciowa do okładek albumu.

Na albumie znajduje się piętnaście utworów, z czego trzynaście wyprodukował duet 5th Element (Łukasz Mackiewicz-Krzos i Paweł Ziętara), którzy napisali większość piosenek, często współpracując z Marcinem Mendelem, Mateuszem Łapotem, Marcinem Nierubcem („Nieskromnie”) oraz Tomaszem Lubertem („Dejanira”). Ostatni z nich był liderem i gitarzystą zespołu Virgin, w którym Doda była wokalistką w latach 2000–2007. Utwory „Bad Girls” i „XXX” są produkcjami Łukasza Targosza i Jacka Tarkowskiego; pierwszy z nich skomponował obie piosenki, a tekst do pierwszej napisała anonimowa artystka pod pseudonimem Bura Suka. Doda jest autorką kilku tekstów, a pozostałe napisały lub pomogły w ich napisaniu Mendel, Ziętara, Jacek Budyń, Antek Jabłoński i Fokus. W albumie zagrali gościnnie gitarzystka Jennifer Batten („Bad Girls”), perkusista Przemek Kuczyński (sześć utworów) oraz basista Marcin Alzak („Lazarium”), natomiast w „Fuck It” zwrotki rapowane są przez Fokusa. Utwory duetu 5th Element nagrano w Element Studio i zremasterowano w Luka de Silva El Masteros del Silencio Studio w kolumbijskim Bogotá, natomiast piosenki Targosza i Tarkowskiego zostały nagrane i zremasterowane w warszawskim Muzycznym Studiu Produkcyjnym SPOT.

Warstwa muzyczna i tekstowa

Album łączy w sobie elementy muzyki popowej, elektronicznej i rockowej. W utworach dominują dźwięki instrumentów elektronicznych, jak i gitar elektrycznych. Wszystkie utwory (poza trzema bonusowymi) są oddzielone tzw. lutowaniami, czyli krótkimi łącznikami składającymi się z dźwięków i słów wypowiadanych przez Dodę w stworzonym przez nią języku Dodarin (określanym jako „dialekt języka elfickiego”). Paweł Ziętara z duetu 5th Element skomentował stylistykę albumu: „trochę symfoniki, konkretne rockowe walnięcie i dużo elektroniki (…). Utwory, które powstały, są bardzo różne. Są wśród nich te bardzo rockowe, ale i z domieszką elektroniki, żywe basy, żywe instrumenty, znalazło się też miejsce dla syntetycznych dźwięków. Kiedy tego słucham teraz z perspektywy czasu, uważam, że nie można tej płyty zaszufladkować. Nie włożysz jej do popu, nie włożysz jej do electro, nie włożysz jej tak naprawdę nigdzie.”

Wydanie i promocja

Historia wydania

Premiera albumu „7 pokus głównych” miała miejsce 23 maja 2011 roku w formacie digital download na portalu Muzodajnia. 27 maja płyta pojawiła się przedpremierowo w sieciach sklepów Saturn, a 30 maja odbyła się tam jej oficjalna premiera. 6 czerwca album trafił także do innych sieci sklepów, takich jak Empik. Premierę wersji anglojęzycznej The 7 Temptations planowano początkowo na kilka miesięcy po premierze „7 pokus głównych”. Ziętara zauważył: „Już w tym roku, w czerwcu, [Doda] wylatuje do Los Angeles, gdzie są nią zainteresowane potężne wytwórnie. Jej kawałek «Bad Girls» krąży po całym świecie – to nie jest przypadek”. Ostatecznie jednak do tej premiery nie doszło.

Promocja

W czerwcu 2010 roku na oficjalnej stronie internetowej Dody pojawiły się pierwsze dwa utwory z anglojęzycznej wersji płyty, „Bad Girls” oraz „My Way or No Way”. Pierwszy występ zapowiadający album miał miejsce podczas XLVII Krajowego Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu, gdzie Doda wykonała m.in. te dwa utwory, ale w wersji polskiej oraz cover „Nic nie może wiecznie trwać” Anny Jantar, który później znalazł się na albumie w wersji bonusowej. Pierwszym występem po premierze płyty był recital na festiwalu TOPtrendy 2011, gdzie Doda zaprezentowała pięć utworów z nowego albumu oraz cztery z wcześniejszych, wprowadzając na scenę bajkową scenografię inspirowaną grecką mitologią. Na scenie dołączył do niej także raper Fokus.

Promocja płyty odbywała się również na oficjalnej stronie artystki na Facebooku. W galerii „Reguły The 7 Temptations” umieszczono cztery zdjęcia tekstów z trzynastoma kolorowymi tytułami utworów z anglojęzycznej wersji albumu. Na tablicy zamieszczono premierowo okładkę albumu oraz plakat promocyjny z datą premiery. Dodatkowo, w marcu 2011 roku na jej profilu w serwisie YouTube opublikowano fragment „Singing in the Chains”. 30 maja 2011 roku, w dniu oficjalnej premiery albumu, Pałac Kultury i Nauki w Warszawie zabłysnął na różowo, a na jego elewacji pojawił się symbol Bad Girls (☿).

Opakowanie i oprawa graficzna

Album został wydany w siedmiu wersjach, różniących się okładkami, wszystkie jednak kryją się pod jedną, wspólną, na której widnieje logo Dody oraz liczba 7. Opakowanie wydano w formacie keep case, typowym dla płyt DVD. Wewnątrz, oprócz płyty CD, znajduje się książeczka z tekstami piosenek oraz listą twórców (użyto w niej czcionki języka Dodarin), siedem zdjęć z sesji do płyty oraz trójwymiarowy rysunek przedstawiający Dodę-elfa latającą w kosmosie. Grzbiety opakowań każdej z siedmiu wersji po złożeniu składają się w jedno zdjęcie. Kolejne okładki przedstawiają Dodę w różnych rolach, takich jak hermafrodyta, elf, centaur, wymiotująca złotą substancją, w stroju z piór, krwawiąca i z zaszytymi oczami oraz „bogini, z której ścieka krew spomiędzy nóg, a wokół krążą wściekłe hieny (…). Bogini jest delikatna, typ fruwającej w przestworzach artystki, mówiącej do hien: «Moje małe zwierzątka, bierzcie i pożerajcie». Ten obraz to opowieść o dzieleniu się swoim wnętrzem w sposób bardzo ostateczny”. Artystka wyraziła opinię: „Przede wszystkim te zdjęcia to dzieło sztuki”.

Single

W czerwcu 2010 roku na oficjalnej stronie Dody opublikowano dwa anglojęzyczne utwory, „Bad Girls” oraz „My Way or No Way”. Pokazano również okładki tych singli. Fani głosowali, który z nich ma promować nowy album jako pierwszy, i wygrał utwór „Bad Girls”. Premiera tego nagrania z tekstem w języku polskim, będąca jednocześnie radiową premierą singla, miała miejsce 16 lipca w radiu ESKA. Utwór zajął 41. miejsce na liście polskiego airplayu. Premiera teledysku do „Bad Girls” w wersji anglojęzycznej miała miejsce pół roku po internetowej premierze piosenki, 14 stycznia 2011, a do polskojęzycznej 2 lutego.

Rok po premierze pierwszego singla, w czerwcu 2011 roku, zapowiedziano równoległe wydanie dwóch kolejnych: „Fuck It” (z gościnnym udziałem Fokusa) oraz „XXX”. Ich tytuły wraz z okładkami ujawniono 24 czerwca, a Doda stwierdziła: „Na dniach kręcimy niebezpieczny klip do «Fuck It»…, a chwilę później mitycznie współczesny do «XXX»”. Ostatecznie postanowiono promować najpierw tylko „XXX”. Do radiostacji wysłano go 13 lipca, a teledysk miał premierę dopiero 11 listopada.

Trzeci i ostatni singiel promujący album to „Fuck It”. W teledysku wystąpił Fokus, a premiera klipu odbyła się 12 listopada 2012 roku. 24 kwietnia Doda ogłosiła czwarty singiel „Electrode”, do którego powstał teledysk.

Koncerty

The Seven Temptations Tour

15 maja 2011 roku Doda wyruszyła w ogólnopolską trasę koncertową „The Seven Temptations Tour”, promującą album. Występy odbyły się także poza granicami Polski, w Stanach Zjednoczonych, Niemczech, Wielkiej Brytanii i Austrii.

Menedżer koncertowy i brat artystki, Rafał Rabczewski, ocenił trasę następująco: „[poprzednia] trasa Rock’n’Roll Palace Tour wyznaczyła pewne trendy na lokalnym «podwórku», a konkurencja, która myśli, że nas w końcu dogoni, mocno się myli, bo nadchodzi jeszcze bardziej «wypasione» The Seven Temptation 2011 Tour, które kompletnie powyrywa fanów, jak i organizatorów z butów”.

Set lista

„Gra Temidy”

„Szansa”

„2 bajki”

„Ain’t Talkin’ ’bout Love” (cover zespołu Van Halen)

„Electrode”

„Lazarium”

„Dżaga”

„Chimera”

„Nie daj się”

„XXX” (dodane do set listy 2 lipca 2011)

„Bad Girls”

„Kac Wawa”

„Twa energia” (oraz Dżaga)

„What’s Up?” (dodane do set listy 13 sierpnia 2011; cover zespołu 4 Non Blondes)

„Fuck It” (feat. Fokus; nie występuje podczas koncertów, jego partie puszczane są z nagrania)

„Dziękuję”

„Titanium” (cover David Guetta feat. Sia)

Pozostałe

W lipcu 2010 roku utwór „Bad Girls” na stałe dołączył do repertuaru koncertowego Dody z trasy Rock’n’Roll Palace Tour. Ponadto album promowano podczas występów na pojedynczych galach lub koncertach: XLVII KFPP w Opolu (10 września 2010), Jedyna taka Dwójka (23 października 2010), Mikołajkowa Muzodajnia Gwiazd (4 grudnia 2010), Sylwestrowa Moc Przebojów (31 grudnia 2010), Siatkarskie Plusy 2010 (22 stycznia 2011), VIVA Comet 2011 (24 lutego 2011), Szansa na sukces (6 maja 2011), TOPtrendy 2011 (5 czerwca 2011) oraz Sabat Czarownic (25 czerwca 2011).

Odbiór

Recenzje

Michał Michalak z portalu Interia.pl ocenił album na cztery punkty na dziesięć, pisząc: „Nowy album królowej polskich celebrytów jest zawodowo wyprodukowany, równie profesjonalnie zaśpiewany i… strasznie irytujący (…). Produkcja jest bez zarzutu – popowa, zadziorna elektronika miesza się z rockowymi uderzeniami, które momentami przywodzą na myśl przeboje… Bajmu (posłuchajcie refrenu piosenki «Piąty żywioł» – toż to Beata Kozidrak!). Zgadzam się również z tym, że Rabczewska śpiewa więcej niż solidnie. Wciąż potwornie razi jednak pretensjonalność jej twórczości”. W gazecie „Przekrój” porównano album do wydanego w tym samym czasie „Born This Way” Lady Gagi, wskazując „7 pokus głównych” za lepszy; recenzent docenił płytę jako pozytywny krok w karierze artystki, porównując jej stylistykę do Gagi, Britney Spears i Izabeli Trojanowskiej, lecz krytykował brak wyraźnego kierunku w odniesieniu do odbiorców, do których Doda miałaby trafić. „(…) repertuar z «7 pokus głównych» lepiej pasuje do temperamentu i wizerunku Rabczewskiej niż to, co śpiewała do tej pory. Szkoda tylko, że choć kilka piosenek robi dobre wrażenie (od «Electrode», przez «XXX», po «Fuck It»), wielkiego hitu jak nie było, tak nie ma”.

W magazynie „Wprost” napisano: „Zatrudnienie uznanych producentów i współpracowników przyniosło efekt – «7 pokus» jest płytą zdecydowanie lepszą od «Diamond Bitch» i przaśnych produkcji Virgin. Produkcyjnie trudno będzie ją przebić jakimkolwiek polskiemu artyście, płyta jest bogata w modne analogowe brzmienia i połączenia gatunkowe, znalazło się miejsce na ciężkie gitary, znów popularne bity techno i melodyjne refreny (…). Problemem może być jednak publiczność (…). Próba trafienia do zwolenników ambitniejszej muzyki będzie wymagać odejścia od wizerunku prowincjonalnej królowej dożynek (…). [Doda] musi jeszcze się zastanowić, czy chce zaryzykować miano królowej (obciachowego) popu dla tytułu księżniczki elektroniki”.

Negatywnie album oceniono w gazecie „Polityka” oraz serwisie Porcys. W pierwszym przypadku recenzent wystawił płycie jeden punkt na sześć, pisząc: „Wśród wielu dziedzin życia, w których stara się brylować Dorota Doda Rabczewska, muzyka jest dziś najmniej interesująca (…). I może stąd ta nerwowość, którą słychać w łączeniu krzykliwej rockowej estetyki z modnym parę sezonów temu electro, a także w obecnych od pierwszych minut stylistycznych nawiązań do piosenek innych wykonawców (…) Agresywna erotyka w tekstach («XXX», «Fuck It») bywa tu śmieszna, chociaż i ona lepsza niż grafomania bardziej lirycznych momentów, gdy Doda – cytuję jej tekst – «w zwierciadle istnienia przegląda się» (…). Wykonuje przesiąkniętą kompleksami muzykę pop, będącą dość nieudolnym naśladownictwem tego, co robi RedOne (…) czy Dr. Luke”. W serwisie Porcys album oceniono na 1.7 punktów na dziesięć, zwracając uwagę na fakt, że Doda – w przeciwieństwie do międzynarodowych gwiazd popu, takich jak Beyoncé, Nelly Furtado, Kylie Minogue czy Rihanna – nie ma w repertuarze żadnego przeboju, krytykując również źle brzmiące połączenie rocka z elektroniką.

Dziennikarka Karolina Korwin Piotrowska oceniła album pozytywnie, pisząc: „Mamy oto jedyną w Polsce, poza [Marylą] Rodowicz, gwiazdę, która nie żałuje pieniędzy nie tylko na stroje i lekarzy medycyny estetycznej, ale i na profesjonalną produkcję muzyczną (…). To jedyne wydawnictwo całościowe – jest koncepcja, pomysł, może kontrowersyjny, jadący po estetycznej bandzie, ale jest to JAKIEŚ. Wkurza, zastanawia, nie pozostawia obojętnym”. Były narzeczony Dody i lider zespołu Behemoth, Adam „Nergal” Darski, skomentował: „Nie pamiętam, kiedy tak podobał mi się krajowy pop (czy w ogóle mi się kiedykolwiek podobał?). Mam przed sobą 7 różnych wydań, zawodową produkcję (5th Element), bardzo fajne, zapamiętywalne numery z ogniem i jajami, intrygujące teksty i wreszcie… okładka. Mnóstwo świetnej fotografii, trochę kontrowersji… liczę na małą rewolucję w skali kraju i dużo fermentu.”

Redaktorzy serwisu wp.pl uznali „7 pokus głównych” za jeden z najgorszych albumów 2011 roku, podkreślając: „Z polskich płyt wybraliśmy prawdziwy okaz wśród tegorocznych muzycznych potworków. (…) Doda próbuje balansować pomiędzy rockiem, popem, elektroniką i muzyką taneczną, aż w końcu kompletnie się gubi. Gwoździem do trumny są przerywniki w «języku elfów», które (…) w wykonaniu wokalistki brzmią dość żenująco.”

Sprzedaż

Po trzech dniach przedsprzedaży, album „7 pokus głównych” zadebiutował na 13. miejscu ogólnopolskiej listy sprzedaży OLiS. W następnym tygodniu, po oficjalnej premierze, awansował na 11. miejsce, a w kolejnym na 7., po czym zaczął spadać na niższe pozycje. W dniu premiery fizycznej, 30 maja, poziom zamówień do sklepów osiągnął 16 809 egzemplarzy, co spowodowało, że płyta uzyskała status złotej. Certyfikat został przyznany przez Związek Producentów Audio-Video 15 lipca. 9 grudnia 2011 roku album uzyskał certyfikat platynowy za sprzedaż 30 tysięcy egzemplarzy. Tego samego dnia powrócił do zestawienia OLiS, docierając do 4. miejsca.

Lista utworów

Wszystkie utwory, z wyjątkiem 2 i 8, zostały wyprodukowane przez 5th Element (Łukasza Mackiewicza-Krzosa i Pawła Ziętarę). Utwory 2 i 8 zostały wyprodukowane przez Łukasza Targosza i Jacka Tarkowskiego.

Notatki:

W każdym z utworów (poza bonusowymi) pojawia się outro w postaci pewnych dźwięków i słów wypowiedzianych przez Dodę w Dodarinie. Są to tzw. lutowania, czyli łączniki między utworami.

W outro „Piąty żywioł” wykorzystano fragment utworu Wojciecha Młynarskiego „Jesteśmy na wczasach”.

W outro „Lazarium” wykorzystano głosy Rafała Rabczewskiego, Rafała Bogacza, Jarka Burdka, Janusza Lizonia i Kaliny Kasprzyk.

Cover „Ain’t Talkin’ 'Bout Love” jest nazwany: „Ain’t Talkin’ 'Bout Love (Van Doden & 5th Element – No Mercy Edition)”.

W coverze „Nic nie może wiecznie trwać” tekst refrenu został zmieniony w stosunku do oryginału Anny Jantar.

Twórcy

W nawiasie podano numery utworów, przy których produkcji brała udział dana osoba (w przypadku ich braku, produkcja odnosi się do wszystkich utworów).

Przypisy

Linki zewnętrzne

Oficjalna strona internetowa Dody (archiwum). dodaqueen.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)].