7 Okręgowa Składnica Sprzętu Inżynieryjnego i Materiałów Wybuchowych

7 Okręgowa Składnica Sprzętu Inżynieryjnego i Materiałów Wybuchowych (7 OSSIiMW) była jednostką logistyczną Wojska Polskiego, która już nie istnieje. Była podporządkowana Okręgowi Wojskowemu Nr II, później Pomorskiemu Okręgowi Wojskowemu. Jej powstanie miało miejsce na podstawie zarządzenia Szefa Sztabu Generalnego nr 046/Org. z dnia 16 marca 1950 roku, a rozformowanie nastąpiło 31 grudnia 1999 roku.

Formowanie i szkolenie

Jednostka została utworzona na bazie 3 pułku pontonowego 16 marca 1950 roku we Włocławku jako Okręgowa Składnica Sprzętu Inżynieryjno-Saperskiego nr 2 (JW 4666) na mocy zarządzenia Sztabu Generalnego nr 046/Org. z dnia 16.03.1950 oraz zarządzenia Org. POW II nr 025 z 28.08.1950. Bezpośrednim powodem utworzenia tej jednostki było rozwiązanie 53 Wojskowego Składu Inżynieryjnego. 19 września 1951 roku składnica rozpoczęła działalność jako 7 Okręgowy Skład Sprzętu Inżynieryjno-Saperskiego, zmieniając garnizon na Drawno. Jednostka przeszła pod zaopatrzenie i ochronę 41 batalionu saperów. W 1953 roku, na podstawie zarządzenia szefa Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, składnica przejęła rejon zakwaterowania po rozformowaniu 41 batalionu saperów, a w jej składzie powołano dowództwo garnizonu Drawno. W 1961 roku zmieniono nazwę na 7 Okręgową Składnicę Sprzętu Inżynieryjno-Saperskiego. Następnie, 22 stycznia 1978 roku, nazwę zmieniono na 7 Okręgową Składnicę Sprzętu Inżynieryjnego i Materiałów Wybuchowych. 30 listopada 1993 roku 7 Okręgowa Składnica Sprzętu Inżynieryjnego i Materiałów Wybuchowych przeszła z podporządkowania szefa Wojsk Inżynieryjnych POW do podległości szefa Logistyki POW na podstawie zarządzenia dowódcy POW nr PF 112 z 25 października 1993 roku.

W 1997 roku w garnizonie Drawno oraz w składnicy zainstalowano kapelana wojskowego, ks. ppłk Franciszka Kędziorę, który zastąpił ks. prałata Stanisława Gulczyńskiego. W dniach 5-28 kwietnia 1999 roku składnica przeszła kontrolę Departamentu Kontroli MON. W związku z reorganizacją logistyki, 7 Okręgowa Składnica Sprzętu Inżynieryjnego i Materiałów Wybuchowych została rozformowana 31 grudnia 1999 roku na podstawie rozkazu Szefa Sztabu Generalnego WP nr Pf-70/Org. z 24 czerwca 1999 roku. Składnicę przekształcono w Skład Materiałowy Drawno i włączono do nowo utworzonej 2 Rejonowej Bazy Materiałowej, której komenda mieściła się w Wałczu. Mimo rozformowania, garnizon Drawno kontynuował działalność. 12 kwietnia 2011 roku na mocy rozkazu Szefa Inspektoratu Wsparcia Sił Zbrojnych nr Pf-29/Org. z 12 kwietnia 2011 roku, Skład Materiałowy Drawno został do 15 lipca 2011 roku wyłączony z podporządkowania 2 RBM i stał się częścią 1 Regionalnej Bazy Logistycznej, zmieniając nazwę na Skład Drawno 1 Regionalnej Bazy Logistycznej.

Zadania

Podstawowym zadaniem składnicy, zgodnym z jej pokojowym i wojennym przeznaczeniem, było przyjmowanie, przechowywanie oraz dystrybucja technicznych środków materiałowych i bojowych dla jednostek wojskowych w rejonie odpowiedzialności.

W zakresie mobilizacyjnego zabezpieczenia wojsk, składnica miała w planach mobilizację następujących jednostek:

62 Baza Naprawy Sprzętu Inżynieryjnego
88 Polowy Skład Sprzętu Inżynieryjnego
74 Kompania Remontowo-Ewakuacyjna mobilizowana na rzecz 1 Armii.

Struktura organizacyjna (lata 80/90. XX w)

W 1989 roku, w związku ze zmianami politycznymi w Polsce, w Siłach Zbrojnych RP wprowadzono reorganizację.

W skład 7 OSSIiMW wchodziły:

Dowództwo i sztab
sekcja organizacyjno-ewidencyjna
kancelaria jawna i tajna
kancelaria ogólna (ewidencja przechowywanego mienia)
magazyny OG
obiekty szkoleniowe (strzelnica typu B, ośrodek instruowania wart, obiekty sportowe)
komenda ochrony
pododdziały komendy (plutony)
sekcja przechowywania
ekspedycja
magazyny poszczególnych służb
drużyna konserwacji
kwatermistrzostwo
sekcja zaopatrzenia
kuchnia i stołówka żołnierska
magazyn żywnościowy, magazyn mundurowy OG
magazyn MPS i punkt tankowania
izba chorych
służba społeczno-wychowawcza
Klub żołnierski
biblioteka
Wojskowa Administracja Koszar
służba finansowa
Terenowy Aparat Mobilizacyjny
Wojskowa Straż Pożarna
Warsztat remontowy
warsztat remontu sprzętu inżynieryjnego
warsztat naprawy sprzętu pneumatycznego i nurkowego
drużyna transportowa
drużyna napraw uniwersalnych elektrycznych źródeł zasilania

Stan:

1953 – 12 żołnierzy wojskowych i 12 kontraktowych
1957 – 166 żołnierzy wojskowych i 2 kontraktowych
1961 – 193 żołnierzy wojskowych i 5 pracowników cywilnych
1973 – 121 żołnierzy wojskowych i 12 pracowników cywilnych
1995-1999 – 60 żołnierzy zawodowych, ponad 200 podoficerów i szeregowych

Dowódcy składnicy

kpt. Henryk Borowski (1950 – 1956)
ppor. Jan Świderski (1956 – 1956)
kpt. Michał Owczarek (1956 – 1959)
mjr Michał Pierzchalski (1959 – 1962)
mjr Andrzej Kiryluk (1962 – 1963)
mjr Władysław Łatuszyński (1963 – 1964)
mjr Edward Zduńczuk (1964 – 1964)
ppłk Franciszek Bałaj (1964 – 1971)
ppłk Jan Sobieszek (1971 – 1974)
ppłk Kazimierz Poleszuk (1974 – 1978)
ppłk Lucjan Lewandowski (1978 – 1979)
ppłk Henryk Kędzierski (1979 – 1988)
ppłk Damian Kubica (1988 – 1994)
mjr Waldemar Gawrylak (1994 – 1998)
mjr Andrzej Szutowicz (1998 – 1999)

Wyróżnienia składnicy

W trakcie swojej działalności składnica była odznaczona, między innymi:

„Gryf Pomorski” – nagroda przyznana przez Prezydium WRN w Szczecinie za zasługi dla zagospodarowywania woj. szczecińskiego w dniu 10.02.1972
„Za Zasługi dla LOK” – medal nadany przez Zarząd Główny LOK 12.10.1983
„Za Zasługi dla Miasta i Gminy Drawno” – odznaka nadana przez władze miasta i gminy Drawno w 1984 oraz 1987
„Za Zasługi dla Województwa Gorzowskiego” – Złota Honorowa Odznaka nadana 09.05.1985
„Za Zasługi dla PCK” – odznaka IV stopnia przyznana przez Zarząd Główny PCK 26.11.1985
Odznaka pamiątkowa od JW 2218 w Choszcznie w 1996
„40 lat honorowego krwiodawstwa” – medal przyznany przez Zarząd Główny PCK w 1998
„Zasłużony działacz” – odznaka przyznana przez Zarząd GOZPN w 1999

Tradycje, symbolika 7 OSSIiWM

Sala tradycji

Sala tradycji 7 OSSIiMW została oddana do użytku 12 października 1983 roku. Ekspozycja obejmowała kroniki, dyplomy, zdjęcia oraz różnorodne trofea. Na ścianach umieszczono podziękowania dokumentujące wkład jednostki w rozwój regionu. Przedstawiono również eksponaty ilustrujące udział saperów w misjach pokojowych, w działaniach przeciwklęskowych oraz w rozminowywaniu terenu. Zorganizowano kącik edukacyjny dotyczący problematyki zapobiegania tzw. zardzewiałej śmierci. W izbie wyeksponowano atrapy różnych typów historycznych min oraz sprzętu saperskiego przeznaczonego do wykrywania, ustawiania, niszczenia i minowania. Pokazano także mundury saperów. Po rozformowaniu jednostki w 1999 roku, opiekę nad salą tradycji przejęło nowo utworzone koło Stowarzyszenia Saperów Polskich, które wzbogaciło ekspozycję o nowe działy. Po zmianach w 2010 roku z izby historycznej pozostała tylko zdekompletowana ekspozycja zewnętrzna oraz w pełni zachowany dział saperski, który utworzono w 1983 roku.

Odznaka pamiątkowa

Odznaka ma kształt krzyża maltańskiego z wydłużonym dolnym ramieniem, na którym umieszczono rok powstania składnicy – 1950. Profil krzyża nawiązuje do odznaki 3 pułku pontonowego z Włocławka. Na bazie tego profilu stworzono krzyż 7 Okręgowej Składnicy Sprzętu Inżynieryjnego i Materiałów Wybuchowych. Krzyż pokryty jest błękitną emalią. Na tle krzyża znajduje się stalowa lina, opleciona srebrną kotwicą z czarną cyfrą 7, oznaczającą numer składnicy. Kotwica jest jednym z symboli wojsk inżynieryjnych, a także wyraża chrześcijańską wiarę i nadzieję. Na kotwicy umieszczono emaliowany szkarłatno-czarny (kolory saperów) proporczyk, na którym widnieje srebrne koło zębate, stanowiące drugi element symboliki saperskiej. Wewnątrz koła znajduje się trzeci element – srebrny wizerunek miny. Na te trzy elementy (proporczyk, koło zębate i mina) nałożony jest srebrny żuraw trzymający kamień, który jest również częścią herbu Drawna, miasta, w którym w latach 1951-1999 stacjonowała składnica. Pierwsze odznaki wręczono 10 listopada 1999 roku, a ogółem nadano kilkadziesiąt odznak, w tym jedną żołnierską.

Wymiary: 50×40 mm

Wykonanie: PiK – Warszawa

Patron

Patronem składnicy był przedwojenny oficer, porucznik Albin Stanisławski. Uczczono go przez żołnierzy tabliczką pamiątkową umieszczoną na obelisku saperskim przy kościele pw. św. Jadwigi Królowej w Choszcznie. W 1939 roku został wyznaczony na dowódcę 9 Składnicy Saperów w Brześciu nad Bugiem. Po 17 kwietnia 1939 roku dostał się do niewoli radzieckiej i był więziony w Kozielsku. Rozstrzelano go w lesie katyńskim w kwietniu 1940 roku. 5 października 2007 roku Minister Obrony Narodowej, decyzją Nr 439/MON, awansował go pośmiertnie do stopnia kapitana. Awans ogłoszono 9 listopada 2007 roku w Warszawie, podczas uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

Przekształcenia

Okręgowy Skład Sprzętu Inżynieryjno-Saperskiego nr 2 → 7 Okręgowy Skład Sprzętu Inżynieryjno-Saperskiego → 7 Okręgowa Składnica Sprzętu Inżynieryjno-Saperskiego → 7 Okręgowa Składnica Sprzętu Inżynieryjnego i Materiałów Wybuchowych ↘ rozformowana w 1999 roku

Skład Materiałowy Drawno w składzie 2 Rejonowej Bazy Materiałowej → Skład 1 Regionalnej Bazy Logistycznej Drawno

Uwagi

Przypisy

Bibliografia

Andrzej Szutowicz, Jan Brycki: W zbroi i mundurze po ziemi drawieńskiej. Piła: PPR Tongraf, 2016. ISBN 978-83-62581-95-5.

Andrzej Wojtaszak, Kazimierz Kozłowski: Żołnierz polski na Pomorzu Zachodnim X-XX wiek. Materiały z sesji naukowej z 10 listopada 1999 roku. Praca zbiorowa. Szczecin: Oddział Edukacji Obywatelskiej, 2001. ISBN 83-86992-76-X.

7 Okręgowa Składnica Sprzętu Inżynieryjnego i Materiałów Wybuchowych – jednostki-wojskowe.pl