7 Ochotnicza Dywizja Kozacka
7 Ochotnicza Dywizja Kozacka (ros. 7-я добровольческая казачья дивизия) to planowany oddział wojskowy Wehrmachtu, składający się z Kozaków w trakcie II wojny światowej.
Formowanie tej dywizji miało rozpocząć się we wrześniu 1942 roku w okupowanym Krasnodarze. W jej skład miały wchodzić trzy pułki konne, złożone z Kozaków kubańskich, liczące do 5 tysięcy żołnierzy. Byli to ochotnicy, zmobilizowani rekruci oraz byli jeńcy wojenni z Armii Czerwonej. Każdy pułk miał składać się z pięciu sotni: trzech konnych, dwóch moździerzy oraz jednej karabinów maszynowych. Jednym z pułków planowanych do utworzenia był Kosaken-Reiter-Regiment „Platow”. W październiku dywizja miała znajdować się w rezerwie wojsk niemieckich w rejonie aułów Ponieżukaj-Tachtamukaj. Następnie skierowano ją na południe od Majkopu. Jednakże, istnienie tak dużego związku taktycznego złożonego z Kozaków już w 1942 roku jest kwestionowane przez część rosyjskich historyków. O dywizji kozackiej wspominają niemieckie meldunki wywiadowcze dotyczące Kubania. Czasami nazywa się ją dywizją generała Krasnowa. Prawdopodobnie Niemcy używali nazwy 7 Ochotnicza Dywizja Kozacka w odniesieniu do pułku lub kilku pułków złożonych z Kozaków kubańskich, aby wprowadzić w błąd sowieckie służby wywiadowcze. Zgodnie z niektórymi źródłami, dowództwo niemieckie rzeczywiście zamierzało sformować w Krasnodarze taki związek taktyczny, jednak ostatecznie do tego nie doszło.
Bibliografia
Piotr N. Donskow, Кубань и Терек во Второй мировой войне, 1994