7 Gwardyjska Rieżycka Dywizja Rakietowa
7 Gwardyjska Rieżycka Dywizja Rakietowa (ros. 7-я гвардейская ракетная Режицкая Краснознамённая дивизия) to związek taktyczny w ramach Wojsk Rakietowych Przeznaczenia Strategicznego Związku Radzieckiego, a obecnie Federacji Rosyjskiej.
Jednostka, oznaczona numerem 14245, stacjonuje w zamkniętym mieście ZATO Oziornyj (Wypołzowo, Bołogoje-4) w obwodzie twerskim. W 2008 roku dysponowała 18 zestawami strategicznych rakiet balistycznych RS-12 M.
Dywizja należy do 27 Gwardyjskiej Armii Rakietowej.
Struktura organizacyjna
2011
- dowództwo – Wypołzowo
- 41 pułk rakietowy
- 510 Twerski pułk rakietowy
- 2423 techniczna baza rakietowa
- 281 węzeł łączności
- 509 batalion inżynieryjno-saperski
- 1501 ruchoma baza remontowa
Dowódcy dywizji
1961 – 1970 — gen. mjr Piotr Uwarow;
1970 – 1973 — gen. mjr Jurij Ursakow;
1973 – 1977 — gen. mjr Aleksandr Wołkow;
1977 – 1982 — gen. mjr Jewgienij Stiepanowicz Iwanow;
1982 – 1986 — gen. mjr Wiktor Chramczenkow;
1986 – 1998 — gen. mjr Aleksandr Gribow;
1998 – 2000 — gen. mjr Aleksiej Abramow;
2000 – 2007 — gen. mjr Anatolij Szurko;
2007 – 2009 — gen. mjr Iwan Kuzyczkin;
2009 – 2011 — płk Aleksandr Gałaktionow;
2011 – 2013 — płk Andriej Burbin;
2013 – 2016 — płk Oleg Łankin;
2016 – 2020 — gen. mjr gwardii Maksim Riabczenko;
od 2020 — płk gwardii Andriej Malinin.
Przypisy
Bibliografia
Marek Depczyński: Rosyjskie siły zbrojne: od Milutina do Putina. Warszawa: Bellona SA, 2015. ISBN 978-83-11-13505-5.
Tomasz Grabowski: Rosyjska siła. Siły Zbrojne i główne problemy polityki obronnej Federacji Rosyjskiej w latach 1991-2010. Częstochowa: Instytut Geopolityki, 2011. ISBN 978-83-61294-52-8.
Robert Janik: Zmiany organizacyjno-funkcjonalne w Silach Zbrojnych Federacji Rosyjskiej. W: Szymon Markiewicz (red.): Rosyjska wizja prowadzenia operacji militarnych. Warszawa: Akademia Sztuki Wojennej, 2018. ISBN 978-83-7523-671-2.
Stanisław Zarychta: Broń jądrowa w kształtowaniu bezpieczeństwa 1945–2015. Warszawa: Bellona SA, 2016. ISBN 978-83-11-14235-0.