7 Dywizjon Taborów był jednostką taborów Wojska Polskiego w okresie II Rzeczypospolitej. W trakcie swojej działalności, oddział przeszedł kilka reorganizacji. W 1923 roku dywizjon stacjonował w Poznaniu, natomiast w 1939 roku jego kadra była zlokalizowana w Koninie.
Forowanie i zmiany organizacyjne
W 1923 roku dywizjon podlegał Dowództwu Okręgu Korpusu Nr VII i stacjonował w Poznaniu. Dowódca tej jednostki pełnił jednocześnie rolę szefa taborów Okręgu Korpusu Nr VII.
Dnia 1 października 1925 roku, w wyniku reorganizacji wojsk taborowych, dywizjon został przekształcony w 7 szwadron taborów. Równocześnie utworzono Szefostwo Taborów w ramach Dowództwa Okręgu Korpusu Nr VII. W lipcu 1926 roku, na skutek redukcji liczebności formacji taborowych (zgodnie z rozkazem MSWojsk. Oddz. I Szt. Gen. L. 2579/org. oraz rozporządzeniem wykonawczym Dep. II L. 1600/tab. tjn.), szwadron został skadrowany.
W dniu 12 września 1930 roku opublikowano „Organizację taborów na stopie pokojowej. Przepisy służbowe”, a 18 września 1930 roku wydano rozkaz o wprowadzeniu w życie organizacji formacji taborowych. 7 szwadron taborów został przekształcony w kadrę 7 dywizjonu taborów.
W 1939 roku kadra 7 dywizjonu taborów stacjonowała w Koninie.
Struktura organizacyjna
Organizacja dywizjonu w 1923 roku obejmowała:
- dowództwo dywizjonu
- cztery lub pięć szwadronów taborowych
- skład i warsztat taborowy
- kadra szwadronu zapasowego
- kadra Okręgowego Szpitala Koni nr VII w Poznaniu
- kolumny przewozowe
Obsada personalna
Dowódcy dywizjonu i szwadronu oraz komendanci kadry:
- mjr tab. Jerzy Chrzanowski (IX 1922 – VII 1926 → szef Szefostwa Taborów DOK VII)
- mjr tab. Józef II Brzeski (od VII 1926)
- rtm. tab. Leon Staniek (III 1928 – IV 1929 → kierownik referatu taborów w Szefostwie Intendentury i Taborów OK VII)
- kpt. tab. Jan Mach (VI – X 1930)
- rtm. tab. Leon Staniek (X 1930 – VIII 1932 → instruktor-wykładowca w 5 dtab)
- rtm. / mjr tab. Jan Mach (od VIII 1932)
- mjr Zygmunt Leon Stróżyna (był III 1939)
Zastępcy dowódcy dywizjonu:
- mjr tab. Jerzy Chrzanowski (do IX 1922 → p.o. dowódcy dywizjonu)
- kpt. tab. Tadeusz Kołaczyński (p.o. 1923 – 1924 → Szefostwo Taborów DOK VII)
Komendanci Kadry Szwadronu Zapasowego:
- kpt. / mjr tab. Józef II Brzeski (1923 – 1 X 1925 → kwatermistrz szwadronu)
Kwatermistrzowie szwadronu:
- mjr tab. Józef II Brzeski (1 X 1925 – VII 1926 → dowódca szwadronu)
- kpt. tab. Jan Mach (VII 1926 – 1 IV 1929 → kierownik referatu w Departamencie Intendentury MSWojsk)
- rtm. tab. Stefan Suchorzewski (1 IV – †11 IX 1929 Poznań)
Obsada personalna kadry 7 dywizjonu taborów w marcu 1939 roku:
- komendant kadry – mjr Zygmunt Leon Stróżyna
- oficer mobilizacyjny – kpt. Cezary Seweryn Pągowski
- oficer administracyjno-materiałowy – vacat
Żołnierze dywizjonu – ofiary zbrodni katyńskiej
Biogramy zamordowanych można znaleźć na stronie internetowej Muzeum Katyńskiego.
Uwagi
Przypisy
Bibliografia
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2018-08-18].
- Karol Firich, Stanisław Krzysik, Tadeusz Kutrzeba, Stanisław Müller, Józef Wiatr: Almanach oficerski na rok 1923/24. T. 2/III. Warszawa: Wojskowy Instytut Naukowo-Wydawniczy, 1923.
- Witold Jarno: Okręg Korpusu Wojska Polskiego nr IV Łódź 1918-1939. Łódź: Wydawnictwo „Ibidem”, 2001. ISBN 83-88679-10-4.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. T. 29. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego. Biblioteka Jagiellońska, 2006. ISBN 83-7188-899-6.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
