Estońska Tallińska Dywizja Strzelecka
7 Estońska Tallińska Dywizja Strzelecka, odznaczona Orderem Czerwonego Sztandaru (est. 7. Eesti Laskurdiviis, ros. 7-я стрелковая Эстонская Таллинская Краснознамённая дивизия) to związek taktyczny piechoty wchodzący w skład Armii Czerwonej, w przeważającej części składający się z Estończyków.
Dywizja została utworzona na podstawie decyzji z 9 grudnia 1941. Proces jej formowania rozpoczął się 9 stycznia 1942. W skład dywizji wchodziło około 10 tys. żołnierzy, w tym Estończyków ewakuowanych z Estońskiej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej.
Dowódcy dywizji
- ppłk Karl Kagner (27 grudnia 1941 – 7 czerwca 1942),
- gen. mjr Lembit Pern (7 czerwca 1942 – 30 września 1942),
- płk August Vassil (30 września 1942 – 6 stycznia 1943),
- płk Karl Allikas (6 stycznia 1943 – 9 maja 1945).
Struktura organizacyjna
- 27 pułk strzelecki
- 300 pułk strzelecki
- 354 pułk strzelecki
- 23 pułk artylerii
- 405 samodzielny batalion czołgów
- 283 samodzielny dywizjon przeciwpancerny
- 482 samodzielna kompania zwiadu
- 36 batalion saperski
- 118 batalion łączności
- 86 batalion medyczno-sanitarny
- 70 samodzielna kompania przeciwchemiczna
- 39 kompania transportowa
- 326 piekarnia polowa
- 996 Szpital Weterynaryjny
- 806 poczta polowa
- 1610 biuro terenowe Banku Państwowego
Przypisy
Bibliografia
Piotr Zarzycki: Suplement do września 1939. Ordre de Bataille armii niemieckiej, słowackiej i sowieckiej wraz z obsadami personalnymi. Warszawa: Księgarnia Historyczna, 2014. ISBN 978-83-933204-7-9.
7-Я СТРЕЛКОВАЯ ДИВИЗИЯ 2-ГО ФОРМИРОВАНИЯ. Дивизии РККА в годы Великой Отечественной войны. [dostęp 2018-08-10]. (ros.).