7 Dywizja Pancerna
7 Dywizja Pancerna (niem. 7. Panzer-Division) to niemiecka jednostka pancerna, która brała udział w agresji na Francję oraz ataku na Związek Radziecki. Znana była jako Dywizja Duchów (niem. Gespensterdivision) z powodu swojej szybkości i nieprzewidywalności, co sprawiało, że nawet niemieckie dowództwo nie zawsze wiedziało, gdzie aktualnie znajduje się ta formacja.
Historia
Dywizja została utworzona w Gerze na mocy rozkazu z dnia 18 października 1939 roku, w wyniku przekształcenia 2 Dywizji Lekkiej, która była zaangażowana w agresję na Polskę.
Pod koniec 1939 roku jednostka została przeniesiona na zachód Niemiec, gdzie początkowo pełniła rolę rezerwy. W maju 1940 roku dołączyła do Grupy Pancernej von Kleista i uczestniczyła w działaniach we Francji. W bitwie pod Arras stoczyła walki przeciwko wojskom francuskim i brytyjskim, ponosząc największe straty spośród niemieckich jednostek biorących udział w tej operacji – zginęło 682 żołnierzy, a 42 czołgi zostały zniszczone. Pomimo to, zadała przeciwnikom znacznie większe straty, biorąc do niewoli 97 468 jeńców. Po zakończeniu działań bojowych dywizja pozostała w okupowanej Francji do lutego 1941 roku, po czym została przeniesiona do Niemiec.
W maju 1941 roku weszła w skład 3 Grupy Pancernej, a w czerwcu tego samego roku uczestniczyła w ataku na Związek Radziecki w ramach Grupy Armii Środek. W tym czasie dywizja liczyła 14 400 żołnierzy i prowadziła działania przeciwko Armii Czerwonej pod Mińskiem, Smoleńskiem, Wiaźmą, Rżewem i Moskwą, ponosząc znaczne straty w ludziach i sprzęcie.
W lipcu 1942 roku dywizja została wycofana z frontu wschodniego i przeniesiona do okupowanej Francji, gdzie przeszła proces uzupełnienia. W tym okresie uczestniczyła w zajęciu nieokupowanej części Francji.
W grudniu 1942 roku dywizja ponownie skierowana została na front wschodni, wchodząc w skład 1 Armii Pancernej Grupy Armii Don. Uczestniczyła w walkach pod Biełgorodem oraz Charkowem, a następnie na Ukrainie. W sierpniu 1944 roku trafiła do Kurlandii, gdzie prowadziła walki aż do stycznia 1945 roku, ponosząc znaczne straty.
W trakcie ofensywy Armii Czerwonej, która rozpoczęła się 12 stycznia 1945 roku, 7 DP została otoczona w rejonie Gdańska. Udało jej się wydostać z okrążenia drogą morską, jednak straciła cały swój sprzęt. Po zakończeniu bitwy o Berlin, żołnierze dywizji przedostawali się na zachód, aby dotrzeć do pozycji zajmowanych przez wojska aliantów. Ostatecznie, 3 maja 1945 roku, żołnierze 7 DP poddali się brytyjskim siłom w rejonie Schwerina.
Oficerowie dowództwa dywizji
Dowódcy dywizji:
- gen. por. Georg Stumme (1939–1940)
- gen. mjr Erwin Rommel (1940–1941)
- gen. por. Hans von Funck (1941–1943)
- gen. mjr Hasso von Manteuffel (1943–1944)
- gen. mjr Adelbert Schulz (1944)
- płk Gerhard Schmidhuber (1944)
- gen. mjr Karl Mauss (1944–1945)
- płk Hans Christern (1945)
Skład
1940
- 25 pułk pancerny (Panzer-Regiment 25)
- 66 batalion pancerny (Panzer-Abteilung 66)
- 7 Brygada Strzelców (Schützen-Brigade 7)
- 6 pułk strzelców (Schützen-Regiment 6)
- 7 pułk strzelców (Schützen-Regiment 7)
- 7 batalion motocyklowy (Kradschützen-Bataillon 7)
- 705 ciężka kompania broni wsparcia (Schwere Infanterie-Geschütz-Kompanie 705)
- 78 pułk artylerii (Artillerie-Regiment 78)
- 37 batalion rozpoznawczy (Aufklärungs-Abteilung 37)
- 42 batalion przeciwpancerny (Panzerjäger-Abteilung 42)
- 58 batalion pionierów (Pionier-Bataillon 58)
- 83 batalion łączności (Nachrichten-Abteilung 83)
1943
- 25 pułk pancerny (Panzer-Regiment 25)
- 6 pułk grenadierów pancernych (Panzer-Grenadier-Regiment 6)
- 7 pułk grenadierów pancernych (Panzer-Grenadier-Regiment 7)
- 78 pułk artylerii pancernej (Panzer-Artillerie-Regiment 78)
- 7 pancerny batalion rozpoznawczy (Panzer-Aufklärungs-Abteilung 7)
- 296 dywizjon artylerii przeciwlotniczej (Heeres-Flak-Artillerie-Abteilung 296)
- 42 dywizjon niszczycieli czołgów (Panzerjäger-Abteilung 42)
- 58 pancerny batalion pionierów (Panzer-Pionier-Bataillon 58)
- 83 pancerny batalion łączności (Panzer-Nachrichten-Abteilung 83)
Przypisy
Bibliografia
- Marcin Bryja: Panzerwaffe. Warszawa: Wydawnictwo Militaria, 1996. ISBN 83-86209-67-4. Brak numerów stron w książce
- Chris Bishop: Niemieckie wojska pancerne w II wojnie światowej. Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 2009. ISBN 978-83-11-11391-6. Brak numerów stron w książce
- Dariusz Jędrzejewski, Zbigniew Lalak: Niemiecka broń pancerna 1939-1945. Warszawa: Wyd. Lampart, 1998. ISBN 83-867-7636-6. Brak numerów stron w książce
- Samuel Mitcham: Niemieckie siły zbrojne 1939-1945. Wojska pancerne. Warszawa: 2010. ISBN 978-83-11-11725-9.
- Jorge Rosado, Chris Bishop: Dywizje pancerne Wehrmachtu 1939–1945. Poznań: Wydawnictwo Vesper, 2012. ISBN 978-83-7731-130-1.
- Tadeusz Sawicki: Niemieckie wojska lądowe na froncie wschodnim. Warszawa: PWN, 1987. ISBN 83-01-06556-7. Brak numerów stron w książce
- Leksykon Wehrmachtu – 7 Dywizja Pancerna