7 Brygada Piechoty (7 BP) to jednostka piechoty w składzie Polskich Sił Zbrojnych.
Brygada została przekształcona z 7 Brygady Strzelców w marcu 1943 roku w Iraku, w ramach 7 Dywizji Piechoty (Zapasowej). Dnia 25 października 1944 roku zmieniono jej nazwę na 17 Brygadę Piechoty.
Formowanie i zmiany organizacyjne
Zgodnie z wytycznymi Naczelnego Wodza, dowódca Armii Polskiej na Wschodzie przeprowadził reorganizację jednostek w marcu 1943 roku. W wyniku tej reorganizacji, w składzie przeformowanej 7 Dywizji Piechoty, stacjonującej w obozie Quanaquin w Iraku, nastąpiła znaczna redukcja stanu osobowego. Dowództwo 7 Brygady Strzelców po zmianie etatów przekształciło się w dowództwo 7 Brygady Piechoty. Żołnierze, którzy nie zmieścili się w etatach, zostali przekazani do jednostek 2 Korpusu Polskiego jako uzupełnienia. Od tego momentu 7 Brygada Piechoty/Zapasowa zajmowała się szkoleniem nowo powołanych żołnierzy (szkolenie podstawowe) oraz gromadziła żołnierzy rekonwalescentów, którzy wracali ze szpitali, z oddelegowań oraz więzień, jako starszy rocznik. Byli to głównie żołnierze przeznaczeni do uzupełnień jednostek piechoty 2 Korpusu Polskiego: 23 batalion piechoty dla 3 DSK, 24 batalion piechoty dla 5 KDP, a także 7 kompania ckm, zajmująca się żołnierzami o specjalności obsługi ckm i moździerzy w batalionach strzelców i ckm. Brygada, wraz z całą 7 Dywizją Piechoty, stanowiła tzw. I uzupełnienie jednostek 2 Korpusu. W związku z przegrupowaniem całej Armii Polskiej do Palestyny, brygada, razem z 7 Dywizją, została przeniesiona do obozu wojskowego w miejscowości Ybna, gdzie 15 stycznia 1944 roku przekształcono 7 Brygadę w Ośrodek Uzupełnień Piechoty. W czasie funkcjonowania jako OUP, do jednostki włączono 19 batalion zapasowy (oficerski). Następnie, w wyniku przesunięcia całej Bazy 2 Korpusu do obozu wojskowego Quassasin w Egipcie, 19 lutego 1944 roku Ośrodek Uzupełnień Piechoty powrócił do pierwotnej nazwy 7 Zapasowa Brygada Piechoty. W tym samym czasie 19 batalion zapasowy został wyłączony z brygady i podporządkowany bezpośrednio Centrum Wyszkolenia Armii, zmieniając nazwę na Rezerwę Oficerską. W lutym i marcu 1944 roku brygada, w składzie 7 Zapasowej Dywizji Piechoty, przygotowywała się do przerzutu na teren Włoch, podążając za 2 Korpusem Polskim. Do portu Taranto brygada dotarła między 26 marca a 20 kwietnia i została rozmieszczona w rejonie Mottoli, zajmując miejscowości San Basilio i San Domenico jako stały garnizon w ramach macierzystej dywizji i Bazy 2 Korpusu Polskiego. W kwietniu i maju 1944 roku brygada rozpoczęła wcielanie uzupełnień do swoich dwóch batalionów z jednostek terytorialnych na Bliskim Wschodzie oraz pierwszych Polaków, którzy byli byłymi jeńcami i dezerterami z armii niemieckiej, a którzy przeszli pozytywną weryfikację w utworzonym obozie przejściowym „Jolanda”, położonym na południe od garnizonu brygady w San Basilio. Rozpoczęto ich szkolenie i przygotowanie do służby w Wojsku Polskim. W dniach 4-29 maja 1944 roku jedynym udziałem żołnierzy z 7 Brygady Piechoty w działaniach bojowych były działania wydzielonego pododdziału, składającego się z 12 oficerów i 62 szeregowych, podzielonych na drużyny. Ten pododdział został przydzielony do patrolowania linii telefonicznych, które znajdowały się tuż za linią frontu 2 Korpusu Polskiego, w trakcie walk o Monte Cassino. Powodem skierowania tej wydzielonej kompanii do działań patrolowo-ochronnych była dywersja, polegająca na zakładaniu pułapek minowych na świeżo ułożonych liniach telefonicznych oraz ich celowe uszkadzanie. Po bitwie o Monte Cassino, gdzie jednostki piechoty i kawalerii pancernej poniosły znaczne straty osobowe, w czerwcu wydzielono niemal wszystkich dostępnych żołnierzy z batalionów 23 i 24 do batalionów strzeleckich 3 i 5 Dywizji. Równocześnie, w związku z dużym napływem ochotników z obozu „Jolanta”, konieczne stało się przyspieszenie szkolenia podstawowego i specjalistycznego dla walczących formacji piechoty 2 Korpusu. W tym celu, w ramach 7 Brygady, w okresie od 21 czerwca do 6 lipca 1944 roku, sformowano nowy 21 batalion piechoty. Systematycznie wcielane uzupełnienia, po przeszkoleniu, kierowano do jednostek piechoty 2 Korpusu Polskiego. Skuteczne działania rekrutacyjne wśród Polaków, którzy byli jeńcami i dezerterami z armii niemieckiej, dawały nadzieję na dalszą rozbudowę walczącego wojska. W ramach rozbudowy Polskich Sił Zbrojnych, z dniem 23 sierpnia 1944 roku, usunięto z nazwy 7 Brygady określenie „zapasowa”. Równocześnie, w rozkazie dowódcy korpusu, z dniem 6 sierpnia 1944 roku, zmieniono nazwę 24 batalionu piechoty na 22 batalion piechoty. W związku z dalszą fazą rozwoju PSZ oraz porządkowaniem nazewnictwa jednostek, z dniem 25 października 1944 roku brygada otrzymała nową nazwę 17 Brygada Piechoty.
Obsada personalna
Dowódcy Brygady
ppłk Józef Kramczyński (16 III 1943 – 9 V 1944)
p.o. ppłk Sylwester Krasowski (9 XI 1943 – 11 I 1944)
ppłk Sylwester Krasowski (9 V – 20 VI 1944)
ppłk Józef Kramczyński (21 VI – 8 X 1944)
Skład organizacyjny:
23 batalion piechoty
24 batalion piechoty (od 6 VIII 1944 r. zmieniono nazwę na 22 batalion piechoty)
7 samodzielna kompania ckm
21 batalion piechoty (zorganizowany w okresie od 21 VI do 6 VII 1944 r.)
Uwagi
Przypisy
Bibliografia
Tadeusz Kryska-Karski, Henryk Barański: Piechota Polska 1939-1945 Zeszyt nr 17. Londyn: 1974.
Grzegorz Gera, Militaria Specjalne nr 63 5/2018, „Ze znakiem Czerwonego Gryfa. Skrót dziejów 7. Dywizji Piechoty”, Lublin: Kagero Publishing, 2019, ISSN 2450-7334.
11 Batalion Łączności. Londyn: Koło byłych żołnierzy 11 batalionu łączności, 1947.