7 Brygada Kawalerii Narodowej (pułk Mazurów)

7 Brygada Kawalerii Narodowej

7 Brygada Kawalerii Narodowej to polski oddział kawalerii, który był częścią wojsk powstańczych w czasie insurekcji kościuszkowskiej.

Formowanie

Koncentracja wojsk pod dowództwem gen. Antoniego Madalińskiego w rejonie Ostrołęki nie objęła całkowicie wszystkich oddziałów 1 Brygady Kawalerii Narodowej. Oprócz szwadronu, który został przejęty przez Prusaków w 1793 roku, do Krakowa nie wyruszyły jeszcze dwa inne szwadrony. Dodatkowo, około 100 żołnierzy nie dołączyło do brygady z powodu braku koni lub złego stanu zdrowia. Ci ostatni zostali zebrani i wcieleni do pułku Kwaśniewskiego przez chor. Józefa Mostowskiego.

Te dwa szwadrony zostały skierowane pod komendę wicebryg. Jana Henryka Dąbrowskiego, aby podążać za maszerującą brygadą. Nie przyłączyły się jednak do macierzystej jednostki, stając się rdzeniem nowo zorganizowanego przez gen. Dąbrowskiego pułku Mazurów. 30 maja nowa jednostka liczyła 300 żołnierzy. 6 czerwca Dąbrowski przejął połowę rozwiązanej na mocy rozkazu gen. lejtn. Mokronowskiego kawaleryjskiego legionu płk. Rottenburga, co podniosło liczebność pułku do 408 ludzi i 300 koni. W sierpniu jednostka została przemianowana na 7 Brygadę Kawalerii Narodowej, liczącą wówczas 612 osób i 523 konie. We wrześniu 400 konnych z brygady wyruszyło z Dąbrowskim do Wielkopolski, podczas gdy 112 żołnierzy pozostało w dywizji gen. lejtn. Poniatowskiego.

Żołnierze brygady

Organizatorem brygady oraz jej nominalnym dowódcą był gen. Jan Henryk Dąbrowski, jednak rzeczywiste dowodzenie sprawował wicebryg. Michał Łaszczyński.

Na stanowisko pierwszego majora awansował Robert Kampenhausen, drugim majorem został Maciej Zabłocki, trzecim Jerzy Duczymiński, czwartym Marcin Wolski, piątym Romuald Poniatowski, a szóstym Stanisław Bielamowski.

Porucznikami w brygadzie zostali: Błaszkowski (kwatermistrz), Bogumił Żabokrzycki (audytor), Jan Kałowski, Klemens Dąbrowski oraz Kapica.

Wśród podporuczników znaleźli się: Stanisław Zabłocki (adiutant), Jan Głębski, Chrząstowski, Aleksander Żebrowski, Wiłkoński, Józef Kownacki, Józef Kącki oraz Piotr Bogurski.

Chorążymi zostali: Michał Ulatowski, Franciszek Brzechwa, Stanisław Tymieniecki, Tadeusz Piotrowski, Emeryk Zabłocki oraz Bartoszewski.

Sztabschirurgiem brygady mianowano Krzysztofa Hildebrandta.