7 Brygada Inżynieryjno-Budowlana

7 Brygada Inżynieryjno-Budowlana (7 BInż-Bud) to związek taktyczny wojsk inżynieryjnych ludowego Wojska Polskiego.

Powstanie i działalność brygady

Brygada została utworzona na mocy rozkazu nr 0121/Org. Naczelnego Dowódcy Wojska Polskiego z dnia 12 maja 1945 roku w Warszawie. Została podporządkowana dowódcy Wojsk Inżynieryjnych WP, gen. Stanisławowi Lisowskiemu. Głównym zadaniem brygady była odbudowa wyznaczonych obiektów w stolicy oraz oczyszczenie Warszawy i jej okolic z amunicji.

Po sformowaniu, uzupełnieniu stanów osobowych pododdziałów oraz przejściu krótkiego przeszkolenia, jednostka przystąpiła do rozminowania Warszawy oraz powiatów Błonie, Gostynin, Nowy Dwór Mazowiecki, Sochaczew, Włocławek, Inowrocław, Toruń i miasta Nieszawa. Dodatkowo, pododdziały zajmowały się wyburzeniem obiektów miejskich, które nie nadawały się do odbudowy.

42 batalion, dowodzony przez mjr. Jana Piotrowskiego, 15 czerwca został skierowany do rozminowania terenów w rejonie nr 2. Obszar ten o powierzchni 13 tys. km² obejmował Wisłę do Bydgoszczy oraz tereny na zachód od niej. Pierwsza kompania tego batalionu rozminowała 101 obiektów na terenie Warszawy. W lipcu 1945 roku żołnierze 7 BInż-Bud wywieźli 925,5 ton amunicji i materiałów wybuchowych zgromadzonych na stacjach Warszawa Wschodnia Towarowa oraz Warszawa Zachodnia. Do 4 września 1945 roku w Palmirach, patrol saperski z 42 batalionu zlikwidował 377 ton amunicji wywiezionej z warszawskich składów.

W pierwszym etapie prac bataliony głównie usuwały miny z kluczowych dróg i miejscowości. W kolejnej fazie rozminowywano lewy brzeg Wisły, Puszczę Kampinoską oraz obszar twierdzy Modlin.

Inne istotne przedsięwzięcia realizowane przez brygadę obejmowały:

  • oczyszczanie z niewybuchów oraz naprawę linii kolejowej na odcinku Brześć – Warszawa – Poznań, w celu zabezpieczenia przejazdu na konferencję w Poczdamie z udziałem Józefa Stalina,
  • oczyszczenie toru kolejowego z Gdyni do portu,
  • wyburzenie zniszczonych mostów i wiaduktów, w tym w Gdańsku oraz w Warszawie (w rejonie dworca Gdańskiego), a także części przęseł mostu Poniatowskiego i przy Cytadeli.

Brygada przeprowadziła rozminowanie na obszarze ponad 9000 km², 32,5 tys. km dróg, 23 mostów kolejowych, 147 km torów kolejowych oraz 1 lotniska. W trakcie działań unieszkodliwiono lub zniszczono około 16 tys. sztuk min, 4753 bomby lotnicze oraz setki tysięcy innych niebezpiecznych przedmiotów.

Brygada została rozformowana 11 września 1945 roku. Z jej struktury wydzielono samodzielne bataliony inżynieryjno-budowlane, które zostały podporządkowane III wiceministrowi obrony narodowej.

Dowódcy

  • płk Aleksander Panfiłow
  • płk Michał Prochorow
  • płk Leon Rajski
  • płk Siemion Żukow

Struktura organizacyjna

  • Dowództwo 7 Brygady Inżynieryjno-Budowlanej
  • 42 samodzielny batalion saperów
  • 43 samodzielny batalion inżynieryjno-budowlany
  • 44 samodzielny batalion inżynieryjno-budowlany
  • 45 samodzielny batalion inżynieryjno-budowlany
  • kompania dowodzenia
  • park przepraw
  • kompania transportowa

Zobacz też

Przypisy

Bibliografia

Zdzisław Barszczewski: Przywrócone życiu. Rozminowanie ziem Polski. Warszawa: Dom Wydawniczy Bellona, 1998. ISBN 83-11-08751-2.

Franciszek Kaczmarski, Stanisław Soroka: Wojska inżynieryjne LWP w latach 1945–1979. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1982. ISBN 83-11-06710-4.

Andrzej Lechowski, Ludowe Wojsko Polskie i Armia Radziecka w rozminowaniu Warszawy, Wojskowy Przegląd Historyczny Nr 2 (84), Warszawa 1978.