7 Batalion Strzelców Karpackich
7 Batalion Strzelców Karpackich (7 bsk) to jednostka piechoty wchodząca w skład Polskich Sił Zbrojnych.
Formowanie i działania batalionu
Po raz pierwszy 7 batalion Strzelców Karpackich został utworzony wiosną 1942 roku w Palestynie, jako część 3 Brygady Strzelców Karpackich. Proces formowania odbył się na podstawie rozkazu Ldz. 2440/A/I/tjn./42 wydanego przez dowódcę Wojska Polskiego na Środkowym Wschodzie 23 maja 1942 roku oraz rozkazu Ldz. 53/59/Og. Org./tjn./42, który został wydany przez dowódcę Dywizji Strzelców Karpackich 30 maja 1942 roku. W listopadzie 1942 roku batalion został rozformowany.
Po raz drugi 7 batalion Strzelców Karpackich sformowano pod koniec 1944 roku we Włoszech, również w składzie 3 Brygady Strzelców Karpackich. W kwietniu 1945 roku brał udział w bitwie o Bolonię.
Po zakończeniu wojny batalion, będąc częścią wojsk okupacyjnych, pełnił różne zadania, w tym służbę wartowniczą. W lutym 1946 roku ochraniał obiekty wojskowe w rejonie Jesi.
W 1946 roku batalion został przetransportowany z Włoch do Wielkiej Brytanii, gdzie w 1947 roku został rozformowany.
Żołnierze batalionu
Dowódcy batalionu:
- mjr Jan Orłowski (do 15 VIII 1945)
- mjr dypl. Zdzisław Artur Bukojemski (od 15 VIII 1945 – 1947)
Zastępcy dowódcy batalionu:
- kpt. Julian Cichocki
Odznaka batalionu
Odznaka pamiątkowa została wykonana z oksydowanego białego metalu. Na gałązkę jodłową nałożona jest arabska cyfra 7 oraz litery SK. Cyfra pokryta jest granatową emalią, natomiast litery i obramowanie cyfry są złocone. Gałązka jodłowa ma kolor starego srebra. Odznaka została zatwierdzona w Dzienniku Rozkazów dowódcy 2 Korpusu nr 12 poz. 74 z dnia 19 stycznia 1946 roku.
Odznakę noszono na beretach w odległości 5 cm od orzełka, umieszczoną po jego lewej stronie na podkładce sukiennej; dla każdej kompanii ustalono inny kolor podkładki.
Odznaka była również noszona na lewej górnej kieszeni munduru.
Przypisy
Bibliografia
- Kronika 3 Dywizji Strzelców Karpackich Nr 1 za czas od 3 V 1942 do 10 XII 1943. Instytut Polski i Muzeum im. gen. Sikorskiego w Londynie, sygn. C.292.. [dostęp 2016-06-02].
- Witold Biegański: Wojsko Polskie: krótki informator historyczny o Wojsku Polskim w latach II wojny światowej. 5, Regularne jednostki Wojska Polskiego na Zachodzie: formowanie, działania bojowe, organizacja, metryki dywizji i brygad. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1967. Brak numerów stron w książce.
- Jan Partyka: Odznaki i oznaki PSZ na Zachodzie 1939-1945. Wojska Lądowe. Rzeszów: Wydawnictwo Libri Ressovienses, 1997. ISBN 83-902021-9-0.
- Harvey Sarner, Piotr K Domaradzki: Zdobywcy Monte Cassino: generał Anders i jego żołnierze. Poznań: Zysk i S-ka Wydawnictwo, 2006. ISBN 83-7506-003-8.
- Zdzisław Sawicki, Adam Wielechowski: Odznaki Wojska Polskiego 1918-1945: Katalog Zbioru Falerystycznego: Wojsko Polskie 1918-1939: Polskie Siły Zbrojne na Zachodzie. Warszawa: Pantera Books, 2007. ISBN 978-83-204-3299-2.
- Jakub Żak: Nie walczyli dla siebie. Powojenna odyseja 2 Korpusu Polskiego. Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Rytm”, 2014. ISBN 978-83-7399-621-2.
- Piotr Żaroń: Armia Polska w ZSRR, na Bliskim Wschodzie i Środkowym Wschodzie. Warszawa 1981: KAW RSW „Prasa- Książka – Ruch”, 1981.
- Tadeusz Kryska-Karski, Henryk Barański: Piechota Polska 1939-1945, zeszyt nr 14. Londyn: 1973.