7 Batalion Sanitarny (7 bsan.) to pododdział służby zdrowia Wojska Polskiego.
Historia batalionu
7 Batalion Sanitarny został utworzony 5 sierpnia 1922 roku w Poznaniu, w koszarach przy ulicy Bukowskiej, na podstawie zlikwidowanej Kadry Kompanii Zapasowej Sanitarnej Nr VII. Był to okręgowy organ służby zdrowia, który podlegał bezpośrednio szefowi sanitarnemu Dowództwa Okręgu Korpusu Nr VII. Batalion pełnił również funkcje jednostki ewidencyjnej dla wszystkich oficerów oraz szeregowych służących w formacjach sanitarnych i liniowych OK VII, w tym w 7 Szpitalu Okręgowym w Poznaniu, a także w szpitalach rejonowych w Gnieźnie, Kaliszu (z siedzibą w Szczypiornie oraz filią w Ostrowie Wlkp.), Śremie (z siedzibą w Lesznie) oraz w Centralnej Wojskowej Szkole Gimnastyki i Sportu w Poznaniu, jak również w Zakładzie Leczniczo-Protezowym dla Inwalidów w Poznaniu. Dodatkowo batalion zajmował się szkoleniem oraz mobilizacją.
W 1928 roku w 7 bsan. służbę pełniło trzech lekarzy, jeden aptekarz oraz jedenastu oficerów administracyjnych, w tym dziesięciu z działu sanitarnego i jeden z działu gospodarczego (płatnik).
30 maja 1931 roku wprowadzono nową organizację pokojową służby zdrowia. W ramach tej reorganizacji bataliony sanitarne zostały włączone do struktur szpitali okręgowych jako ich kadry zapasowe. Na bazie zlikwidowanego batalionu powstała Kadra Zapasowa 7 Szpitala Okręgowego.
Organizacja batalionu
W skład batalionu wchodziły:
- drużyna dowódcy batalionu,
- trzy kompanie sanitarne,
- kadra batalionu zapasowego,
- warsztat sanitarno-techniczny.
Każda z kompanii sanitarnych składała się z drużyny dowódcy oraz czterech plutonów. Pluton liczył dwie drużyny, z których każda miała po dwie sekcje sanitarne. Dwa plutony z każdej kompanii były przeznaczone do służby w szpitalu okręgowym oraz w szpitalach rejonowych. Szpital okręgowy dysponował trzema plutonami, a każdy z trzech szpitali rejonowych miał jeden pluton obsługi sanitarnej.
Żołnierze 7 Batalionu Sanitarnego
Dowódcy Oddziału Szkolno-Sanitarnego – Komp. Zapas. Sanit. 7 – Kadry K.Z.S. VII – Baonu San. VII:
- ppłk lek. Stefan Janiszewski (IV – VIII 1920)
- ppłk lek. Zelewski (IX – XII 1920)
- mjr lek. Władysław Sobecki (XII 1920 – V 1921)
- ppłk lek. Kuliński (V 1921 – V 1922)
- ppłk lek. Winiarz (p.o. V – VI 1922)
- płk lek. Stanisław Klocek (21 VI 1922 – I 1924)
- płk lek. Leonard Ernest Jarociński (1924)
- ppłk lek. Józef Wacław Osmólski (1928)
- ppłk lek. Leon Strehl (1931 → pomocnik komendanta 7 Szpit. Okr.)
Zastępcy dowódcy batalionu:
- kpt. lek. Stanisław Habich – zastępca dowódcy baonu (1923)
- mjr lek. Włodzimierz Franciszek Dębczyński (od V 1924)
Odznaka batalionu
23 sierpnia 1928 roku gen. dyw. Daniel Konarzewski, działający w imieniu Ministra Spraw Wojskowych, zatwierdził wzór oraz regulamin odznaki pamiątkowej 7 bsan.
Odznaka o wymiarach 50×50 mm ma postać krzyża pokrytego białą emalią, którego ramiona kończą się kulkami. W centrum znajduje się medalion w kolorze wiśniowym z granatową obwódką. Przestrzenie pomiędzy ramionami krzyża wypełniają wiązki promieni. Na ramionach krzyża umieszczono numer oraz inicjały „7 BS” oraz rok „1920”. Odznaka jest jednoczęściowa, wykonana z srebra.
Przypisy
Bibliografia
Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2018-03-22].
Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
Karol Firich, Stanisław Krzysik, Tadeusz Kutrzeba, Stanisław Müller, Józef Wiatr: Almanach oficerski na rok 1923/24. T. 2. Warszawa: Wojskowy Instytut Naukowo-Wydawniczy, 1923.
Witold Jarno: Okręg Korpusu Wojska Polskiego nr IV Łódź 1918-1939. Łódź: Wydawnictwo „Ibidem”, 2001. ISBN 83-88679-10-4.
Książka adresowa miasta stołecznego Poznania 1926, Drukarnia Polska T.A., Poznań 1926.
Zdzisław Sawicki, Adam Wielechowski: Odznaki Wojska Polskiego 1918-1945: Katalog Zbioru Falerystycznego: Wojsko Polskie 1918-1939: Polskie Siły Zbrojne na Zachodzie. Warszawa: Pantera Books, 2007. ISBN 978-83-204-3299-2.