7 Batalion Rozpoznawczy
7 Batalion Rozpoznawczy (7 br) to pododdział rozpoznawczy ludowego Wojska Polskiego.
Batalion został utworzony w 1948 roku we Wrocławiu, zgodnie z etatem Nr 5/47 z dnia 30 marca 1949 roku, który przewidywał stan 316 żołnierzy oraz 9 pracowników kontraktowych. Wchodził w skład 10 Dywizji Pancernej oraz 10 Dywizji Zmechanizowanej. Jego jednostki stacjonowały w garnizonach: Strzegom i Opole, a w latach 1970–1994 w garnizonie Brzeg. W 1995 roku batalion zmienił nazwę na 5 Batalion Rozpoznawczy.
Struktura organizacyjna
- dowództwo i sztab
- kompania rozpoznawcza na BRDM
- 2 plutony rozpoznawcze
- pluton rozpoznawczy płetwonurków
- kompania rozpoznawcza na BWP-1
- 3 plutony rozpoznawcze
- kompania specjalna
- grupa dowodzenia
- 5 grup rozpoznawczych
- grupa płetwonurków
- grupa łączności
- instruktor spadochronowy + układacz spadochronów
- kompania rozpoznania radioelektronicznego
- grupa analizy informacji
- pluton rozpoznania systemów radiolokacyjnych
- pluton rozpoznania radiowego UKF
- pluton namierzania radiowego UKF
- pluton technicznego rozpoznania pola walki
- pluton łączności
- pluton remontowy
- pluton zaopatrzenia
- pluton medyczny
Żołnierze batalionu
Dowódcy batalionu:
- mjr Stanisław Tryk (dowodził w 1956 roku)
Oficerowie:
- Mieczysław Bieniek
Zobacz też
Jednostki rozpoznawcze Wojska Polskiego
Przypisy
Bibliografia
- Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945-1960: skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń; Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.
- Edward, Jan Nalepa: Pacyfikacja zbuntowanego miasta. Wojsko Polskie w czerwcu 1956 r. w Poznaniu w świetle dokumentów wojskowych. Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 1992. ISBN 83-11-07959-5.
- Paweł Piotrowski: Śląski Okręg Wojskowy: przekształcenia organizacyjne, 1945-1956. Warszawa: Wydawnictwo TRIO: Instytut Pamięci Narodowej, 2003. ISBN 83-88542-53-2.