7 Batalion to polska jednostka wojskowa, która była częścią Legionów Polskich we Włoszech.
W drugiej połowie marca 1800 roku rozpoczęto w Legionach formowanie oddziału artylerii oraz 7 batalionu. Dowództwo, na prośbę generała Dąbrowskiego, miało objąć Karwowski. Na początku sierpnia batalion stacjonował w Aix-Avignon.
W 1801 roku batalion, zamiast tradycyjnych polskich czapek, zaczął nosić francuskie kaszkiety, podobnie jak grenadierzy.
Dowódcy batalionu
Andrzej Karwowski
Ignacy Stanisław Zawadzki – jesienią 1801
Chorągiew
Chorągiew została uszyta z jedwabnej tkaniny o wymiarach 150 cm x 150 cm. Na niebieskim tle umieszczono białą, ośmiopromienną gwiazdę. Na dłuższych promieniach, które prowadzą w rogi bławatu, znajdują się podłużne trójkąty w kolorze karmazynowym. W centrum chorągwi namalowany jest olejno kogut galijski w odcieniach szaro-brązowych, który w lewych szponach trzyma zielony wieniec dębowy oraz gałązkę wawrzynową, a w prawych – czerwono-różowy płomień z złotymi piorunami. Nad kogutem widnieje niebieska wstęga o szerokości 8 cm, na której srebrnymi literami znajduje się napis: REPUBLIQUE FRANÇAISE. Pod kogutem znajduje się podobna wstęga z napisem: PRÉMIERE LEGION POLONAISE. Odległość między wstęgami w granicach zewnętrznych, w linii pionowej, wynosi około 92 cm.
Lewą stronę chorągwi zdobi ten sam wzór, z wyjątkiem tego, że kogut jest zwrócony w lewo, a w szponach trzyma gałązkę i pioruny w odwrotnej konfiguracji. Napis na wstędze brzmi: 7me BATAILLION.
Drzewce chorągwi było malowane na czarno i miało grubość 3,2 cm. Grot, wykonany z brązu i srebrzony, miał wysokość 18 cm, przy czym tuleja miała 8,5 cm długości. Największa szerokość grotu wynosiła 5,2 cm. Okucie dolne, wykonane z tego samego metalu, miało szerokość 5 cm i zwężało się ku dołowi. Całkowita długość drzewca wynosiła 307 cm. Pod grotem znajdował się sznur podwójnie wiązany, z węzłem, przesuwką oraz dwoma chwastami o długości 10 cm. Sznury były jedwabne, trójkolorowe i przetykane srebrem. Chwasty zwisały na 62 cm od miejsca związania pod grotem.
Wykonanie chorągwi było artystyczne i staranne, jednak niezbyt bogate. Zgodnie z traktatem zawartym w Rydze, chorągiew ta, wraz z innymi, została w 1922 roku przekazana przez rząd Związku Radzieckiego rządowi polskiemu. Do tego momentu znajdowała się w Muzeum Wojskowym na Kremlu w Moskwie. W 1934 roku była już w Zamku Warszawskim, a od 1939 roku znajduje się w Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie.
Uwagi
Przypisy
Bibliografia
Bronisław Gembarzewski: Rodowody pułków polskich i oddziałów równorzędnych od r. 1717 do r. 1831. Warszawa: Towarzystwo Wiedzy Wojskowej, 1925. Brak numerów stron w książce.
Bronisław Gembarzewski: Żołnierz polski. Ubiór, uzbrojenie i oporządzenie od wieku XI do roku 1960. T.3 od 1797 do 1814 roku. Warszawa: 1964. Brak numerów stron w książce.
Jan Pachoński: Generał Jan Henryk Dąbrowski 1755–1818. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1985. ISBN 83-11-07252-3.
Zdzisław Żygulski jun., Henryk Wielecki: Polski mundur wojskowy. Kraków: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1988. ISBN 83-03-01483-8.
Legiony Polskie we Włoszech. napoleon.org.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-12-22)].